Life is Complicated ❤

22.0 Sudden Profession

                It is said that hugging for more than 20 seconds releases oxytocin, which strengthen trust between two people. There’s nothing wrong if we believe the claim but one thing is for sure, a long warm hug makes us feel loved and wanted.

ARA’s POV

It’s a rainy Monday morning, nakakatamad pumasok pero kailangan eh. :P Sabay kaming papasok ni Kim for our first class.

Habang nasa baba na kami ng dorm, napansin kong may tumatakbo papalapit. Si Thomas. Tumigil siya pagdating sa amin, mukang galing sa practice at muka siyang masaya.

“Wala kang payong?” tanong ko sa kanya. Pero instead na sumagot, niyakap niya ko ng mahigpit. This time hindi ko na siya tinulak, yumakap na din ako sa kanya. >.<

“Tsk tsk. Kung maka-PDA wagas!” sabat ni Kim. Napansin ko ding pinagtitinginan na kami.

“Pa-hug nga din Kim!” sabi ni Thomas. Bumitiw na siya sa pagkakayakap sa akin at niyakap naman si Kim. Umeksena pa tong si Kim, kainis!

“Ba’t ka ba nangyayakap?” sabi ni Kim habang inaalis ang yakap ni Thomas.

“I’m just happy! We won yesterday di ba? Parang nag-uumapaw pa rin ang happiness ko kaya shineshare ko sa inyo. ^.^” sagot ni Thomas. Yes, they gave FEU their first loss this season, sayang hindi ko napanood ng live.

“Congrats ulit! :)” sabi ko.

“Tsss, congrats. Pero galingan niyo pa sa susunod. Di pa nga sure na makakapasok kayo sa final four eh. :P” ---Kim.

“Tsk, wag nega Kim. :P Sige, I’ll go to our dorm muna.” ---Thomas.

“Kelangan mo ng payong? Pahihiramin ka namin.” sabi ko.

“No need. Ambon pa lang naman. Sige, bye!” sabi ni Thomas. Tumakbo na ulit siya papaalis.

“Uy, halika na! Mamaya na ang daydreaming, malelate tayo!” sabi ni Kim. Nakangiti na pala ako at nakatulala kay Thomas habang papalayo siya.

Sana nga magtuloy-tuloy na ang panalo ng La Salle, galingan mo pa Thomas! >.<

-o-o-o-

THOMAS’ POV

Ang sarap talaga manalo against the undefeated! Napakitaan ko din yung Terrence Romeo na yun! >:P In your face Vic, ako lang dapat ang idol mo! Haha.

Lumabas na ko ng kwarto to have dinner pero hinarang ako nina Gab at Jeron. May itatanong daw sila sa akin kaya bumalik kami sa kwarto.

“What is this about? Is this really Ara?” tanong ni Gab. Iniabot niya ang phone niya at nakita ko ang picture nung magkayakap kami ni Vic, may rain effect pa. Mahinahon lang ang pagtatanong niya, mukang hindi siya galit pero parang curious.

“Ahh, yan ba? It happened this morning, tsk tsk, may nagpicture pala. Don’t worry, it’s nothing. But I can still hug her, right? She’s still my friend.” sabi ko. Tsk, I think it didn’t sound right.

“Yeah, of course. I’m just confirming if it’s Ara.” sabi ni Gab tapos lumabas na siya ng kwarto.

“Umamin ka nga Thomas, yung sinasabi mong close friend mo dati ay si Ara di ba? Tapos kay Gab ka nagseselos?” seryosong tanong ni Jeron.

“Yes, I won't deny it. Pero Jeron, I shrugged it off already. Vic is just a friend, a close friend and nothing more.” sagot ko. “Besides, I also hugged Kim. Wala bang picture namin ni Kim?”