Kar kraliçesi efsanesinin , doğduğu yer burası.
İnsanların kar gibi beyaz tenli bu kadının , şeytani bir varlık olduğunu anlayıp öldürdükleri yer burası.
Sonra çocuklarına yüzyıllardır , kar kraliçesinin hikayesini anlattıkları ve efsanenin doğd...
Dünya geldiği yere doğru yöneldi. Balkondan atlayıvermişti bir çırpıda aşağı.
Güneşin kalbi deli gibi çarpıyordu. Hâlâ soluğunu düzene sokmaya çalışıyordu. Arkasından öylece baka kalmıştı.
Onu gördüğü zaman neden aşırı tepkide bulunuyordu. Neden kalbi dört nala koşan bir at gibi hızlı atıyordu. Dünyanın gözlerine her bakışında neden heycanını bastırmak için hırçınlaşıyordu. ,"Bu adam" dedi içinden." Bu adamda tuhaf bir şeyler var."
"Buwampir gerçekten de tuhaf. İşi gücü yok galiba. Gecenin bu saatinde benimle uğraşmaya gelmiş. "diyerek yatağa yöneldi. Ama kafasında tilkiler dolaşıyordu hâlâ yatmasına rağmen uyumadı. "Yarıngösteririm ben ona. Benimle dalga geçmek neymiş. "diyerek gözlerini kapadı. Uzun uğraşlar sonunda uykuya dalabildi.
Dünya atladığı yerden tekrar geri geldi. Gitmemiş güneşin uyumasını beklemişti. Çünkü geceleri bu kızı seyretmesi ona huzur veriyordu. O soğuk ve yalnız kalbinde bir nebze de olsa aile özlemini unutuyordu.
Güneşin doğmasına az bir zaman kala Dünya avlanmaya çıktı. Kahvaltısını yapmalıydı. Güç toplamalıydı. Etraf hâlâ aydınlanmamıştı. Güneşin gelip kendisinden hesap soracağını iyi biliyordu. "Gel bakalım küçük şeytan "diyerek gülümsedi.
Babası ve abileri av sezonu olduğu için bir haftalığına evden ayrıldılar. Her ne kadar ava gidememek Güneşi üzsede bu onun özgürlüğü için bulunmaz bir fırsattı. Artık rahatlıkla dolaşabilecekti. Her zaman vakit geçirdiği yere ormana gitti. Görülecek bir hesabı vardı çünkü ve Dünyanın da kendisini orada bekleyeceğini biliyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Etraf ıssız,güneş parlıyor, uzaktan duyulan kuş cıvıltıları bir melodi gibi sarıyor her yeri. Yeşilliğin üzerine serpilmiş kır çiçekleri ve üzerinde danseden kelebekler. Burası Güneşin en sevdiği yer. Huzur bahçesi. Dünyayı ilk gördüğü yer .
Etrafa bakındı. "Yine nerede bu diye mırıldandı. Nereye saklandı "dedi.
Önce bir çıtırtı duydu, o yöne baktı. Sonra bir hışırtı, yukarı ağacın üzerine baktı. Ama nereye baksa bir türlü bulamadı onu. Tam henüz gelmemiş diyecektiki, korkuyla içine çektiği soluğunu bırakamadı.
Gözlerini kocaman kocaman açmış öylece kalakaldı, çünkü arkasını döndüğü anda Dünya dibinde bitivermişti. Buz mavisi gözleri Güneşin gözlerine saplandı sanki. Dudakları arasında bir iki santim kalmıştı. Güneşin kalbi o kadar hızlı çarpıyorduki, aniden korktuğu için olduğunu zannetti.
"Hoş geldin küçük tilki. "diyerek sırıttı Dünya. Onun sesini duyduğunda uçmuş olan aklı yerine geldi sanki, gözlerini kıstı ve ölümcül bir bakış atarak yavaşca soluğunu verdi. Hemen cevap vermedi tabi önce kalp ritminin yavaşlamasını bekledi. Çünkü hızla atan kalbi soluk almasına pek izin vermiyordu.
