Buong maghapon kaming nag-usap ni Luke. Nagkwento siya ng mga pinaggagawa namin nung bata kami at iba pang bagay.
Sabi niya pumunta raw siya ng ibang bansa dahil ayaw niyang nakikita ang kalagayan ko.
Kasama rin namin si Faith pero palagi siyang nasa likuran namin.Tapos na ang klase. Uwian na.
"Black una na ako" pamamaalam ni Faith.
"Why does she call you Black?" tanong ni Luke na nasa tabi ko.
"Ah. Mahabang story." sagot ko sa kanya. Pinagtitinginan kami ng lahat ng tao pero hindi namin sila pinapansin.
"Alam ni Tito Sky na nandito na ako kaya okay lang na sabay na tayo" tumango ako sa kanya.
Nagiguilty ako dahil hindi ko man lang siya maalala. Best Friend ko pa naman siya. Ano bayan Scythe. Ay oo nga pala. Dara ang tawag niya sa akin kase common na daw yung Scythe.
Nagtungo kami sa kanyang kotse. Pinagbuksan niya ako ng pinto.
"Ma lady" he motioned his hand. Tinawanan ko lang siya dahil parang ewan.
Hinayaan ko nalang siyang magdrive pero parang ibang direksiyon siya nagtungo.
"San tayo pupunta?" tanong ko sa kanya.
"I don't know. Somewhere. Let's hang out. I missed you. Yah know" nakangiti niyang sambit.
"Well... I don't miss you coz I don't remember you" bigla niya itinigil yung sasakyan. Tumingin siya sa akin na parang iiyak na with pouted lips.
Hindi ko alam kung maaawa ako o matatawa dahil sa itsura niya. Piningot ko ang kanyang pisngi.
"Awww!" sigaw niya.
Wut? Can't help it. My best friend is cute.
"Luke sorry talaga dahil hindi kita maalala"
"Hmp. Kasalanan mo yan" alah. Nagtatampo. Haha.
Nagtungo kami sa isang greeny like place. May lawa ito, may iba't-ibang shops at maraming bulaklak.
"Woah.." yan nalang ang nasabi ko habang inililibot ko ang aking paningin.
"Awesome right?" he asked. Tumango ako. Hinila niya ako patungo sa isang photo booth?.
"Palit muna tayo ng damit" sambit niya habang namimili ng mga damit. Itong photo booth may clothes shop sa loob. Cool.
Picture picture
😫😆😆
*click!*
Binayaran na namin yung mga damit na aming binili. Pagkatapos nakuha na namin yung pic namin. Dalawang copy para tig-isa kami. Remembrance.
"You look cute" tinitignan niya yung pics namin.
Even though hindi ko pa siya maalala komportable siyang kasama at masaya.
"Let's eat" hinigit niya ang kamay ko at nagtungo kami sa isang coffee shop. All he ordered are chocolate flavored. I smiled at him. Kilala niya nga talaga ako.
Dumating na ang aming order. Habang kumakain kami ay pinag-usapan namin ang mga ginawa niya nung na-coma ako.
Marami daw siyang pinag-aralan na mga bagay-bagay. Katulad ng pagluluto ng iba't-ibang dishes para may tagaluto raw ako, combat skills para maprotektahan ako, at marami pang iba.
We talked a lot of things. Sinabi ko rin sa kanya yung panaginip ko na ako si Black. Leader ng isang gang. May mga kaibigan daw ako na sina Xiara, Faith at Mia. At saka namatay yung mga magulang ko.
Natatawang namamangha siya dahil sa mga pinagsasabi ko. Eh kasi naman yung mga ibang bagay ay imposibleng mangyare.
Hindi na namin namalayan ang oras dahil sa haba haba ng pinag-usapan namin.
Nagpunta si Luke sa cashier at binayaran yung mga kinain namin. Habang hinihintay ko siya inilibot ko ang aking paningin. Madilim na sa labas.
The full moon reflects on the lake which makes it majestic. Ang ganda.
Arg! Napahawak ako sa ulo ko. Parang nanghihilo ako na ewan. Parang puputok sa sakit.
"Hey, are you alright?" nandiyan na pala si Luke.
"Sumasakit ba yang ulo mo?" nag-aalalang tanong niya. Tumango ako. May hinugot siya sa kanyang bulsa.
"Sabi kase ni Tita kung sasakit yang ulo mo ay kailangan mong mag-take ng medicine para mawala ang sakit. Natural daw na sasakit yang ulo mo dahil kagagaling mo lang sa coma" paliwanah niya. Bumili siya ng bottled water at ibinigay na sakin yung gamot. Liquid na something yung gamot and it tastes like chocolate.
Pwedeng every minute akong uminom ng gamot? Chocolate kasi eh. Haha. Baka ma overdose ako nyan.
Inabot niya sa akin yung tubig na kanyang binili pero tinanggihan ko.
"Lalasapin ko muna yung lasa ng gamot" sambit ko sa kanya.
"Ha? Bakit? Anong lasa?"
"Chocolate" I answered with eyes sparkling. Tinawanan niya ako.
Lumabas na kami ng coffee shop. Nagtungo kami sa kanyang sasakyan. Hindi kami pumasok sa loob. Pumunta ako sa harapan at humiga sa hood ng sasakyan. He did the same.
Nag-stargazing kami. Ang ganda talaga ng night sky.
Napatingin ako kay Luke na hindi ko inaasahang nakatingin sa akin.
"No star shines brighter than you" he said with full of sincerity.
Napatingin siya sa buwan.
"And no moon can beat the light your giving to my world of darkness" nakatitig siya sa buwan.
He maybe smiling but I can feel that there is sadness in the tone of his voice. Every word he says....
And now I'm confused.
He looked at me... Seriosly...
"We're not really best friends.. "
"We are more than that"
"But because you don't remember me..."
"We can start again"
* * *
"Lu"is "Ke"rr Aston
LUKE
