Xiara's POV
Grabeh tong mga kasama ko. Beast mode. Namatay na nga dinoble dead pa. Si JP tinatadtad ng bala ang lahat ng nasa paligid niya. Si PJ, shooting 3 birds with one bullet ang peg. Tagos sa ulo, basag ang bungo, labas dugo. Si Mark, nabaril na nga ang kalaban sinasaksak pa. Si Jeric parang tagabantay. Siya yung pumapatay dun sa hindi napapansin ng tatlo na kalaban na papatay sa kanila.
Si Sean naman nandilim na ang paningin. Wasak lahat. Dugo dugo na siya.
Aw this shitty life.
Natigil ako dahil sa pagkasa ng baril sa likuran ko. Ramdam ko ang malamig na baril na nakatutok sa ulo ko.
Nakita ko si Sean. Lalapit sana siya pero Sinamaan ko siya ng tingin.
This is my fight.
I spin and kicked his hand. Tumilapon ang baril na hawak niya. Kinuha ko ang katana ko at itinutok sa kanya.
Walang emosyon ang kanyang mga mata na nakatitig sa akin.
"Tsk tsk. Too bad. We could have been good friends" parang nanghihinayang kong saad. Nanlambot ang kanyang expression. Ibinigay ko sa kanya ang isa kong katana.
"Don't take it seriously. I was just kidding." I smirked then attacked him. He blocked me.
"Xylene.."
Umatras ako at sinugod ulit siya. He kept on dodging my attacks.
"Xylene I'm sorry..."
Are you kidding me? Tumigil ako at malamig siyang tinignan.
"I'm gonna kill you" malamig kong sambit.
Napayuko siya.
Tapos bigla siyang humalakhak. Tumingin siya sa akin habang nakangisi.
"I'm gonna make you beg for your life like your parents did. Oh their faces are great" he laughed again.
Humigpit ang hawak ko sa katana ko.
Sinugod ko siya. Naiiwasan niya ang mga atake ko. And he keeps on laughing.
Unti unting nandilim ang paningin ko. Wala na akong ibang iniisip kundi ang mapatay siya.
"Your attacks are too visible." sambit niya.
Ibinato ko ang katana ko pero naiwasan niya. Mabilis ko siyang sinugod at sinuntok ang mukha niya. Nasalo niya ang kamao ko at sinaksak ako sa tagiliran.
Napahiga ako sa lupa. Hinugot niya ang katana. Dumura ako ng dugo.
"You have the same expression with your mother. Huwag kang mag-alala makikita mo na ulit sila... in hell" he smiled evilly.
Itinaas niya ang katana. Handa ng saksakin ako.
This is why villains die. They talk too much.
Tunadyakan ko ang mukha niya. Nasugat ang kanyang mukha dahil matulis ang hills ng boots ko.
Nalagyan ng dugo ang kanyang mata.
"Tsk tsk. Got any last words?." tanong ko.
Hinugot ko ang dagger sa boots ko at isinaksak sa puso niya.
"Asshole."
Tinalikuran ko na siya.
"Di--"
swooosh~
Nilingon ko siya. Nabaon siya sa puno. May dagger na nakatarak sa kanyang ulo. Then biglang may lumipad ulit na dagger at nabaon sa kanyang ulo.
Napatingin ako sa pinagmulan ng dagger.
"Tiffany?"
Mabilis siyang napunta sa harapan ko. Nagulat na lamang ako nung bigla niya akong hinagkan.
"Oh I missed you so much little sis."
Wait WHAT?!
***
Black's POV
We were both scratched by the scattered broken glasses but it didn't bother us.
"What fight do you want. Hand in hand?" he motioned his hand.
He removed all his weapons. I just blankly stared at him.
I attacked him first. I gave him a big punch but he dodged it. He hold my arm and twisted it. I spin and kicked him.
"Don't hold back." I coldly said.
"Because I won't." I ran into him and gave him a flying kick. He dodged but I gave him a back kick in his stomach.
He spat blood. I kneed him and punched his face.
This time I will go with full force. I kicked and puched him hard. He did not dodge nor fight back.
.
.
.
Napaluhod na siya. Hinihingal at duguan.
"Fight back!" I shouted.
My sight is getting blurry. I raised my hand ready to punch his face. He just closed his eyes. I stopped.
A drop of liquid fell in his face. What is this? I cupped my face. I'm crying. I'm crying in front of him?!
How pathetic.
No matter how hard I punch him I will never feel better.
Napaluhod nalang ako sa harap niya habang pilit na pinipigilan ang iyak ko. Suddenly, nakaramdam ako ng kamay na nakapulupot sa akin.
"I'm sorry.." he wispered. His voice cracked.
"I couldn't... "
"I couldn't kill them..."
"I loved you"
.
.
.
Another hand was wrapped around us.
"It's okay. We're here now."
Napamulat ako at natulak ang nasa harapan ko.
That voice....
That face....
That beautiful smile....
"Mom.." I said out of breath. My eyes is filled with tears again. I hurriedly hugged her.
"Oh I missed you so much" She hugged me tighter. I looked at her
"Is it really you?"
"No woman can copy your mother" napatingin ako sa nagsalita. Dad...
He warmly smiled and hugged me tightly. I cupped their faces. Oh how I miss to see them. To touch them. To hug them.
I hugged them again and cried.
"Now, now baby, we need to take care sime unfinished business" Dad kissed my forehead.
"We will explain everything later. But now, take care of Kerr." Mom.
"Nah. I deserve this." Sabat niya.
Pumunta na sina Mom and Dad sa loob ng bahay kung saan naglalaban suna Uncle Seb at Ley.
"I'm sorry Dara.." mababang tono na sambit niya.
"My parents are alive let's just put our past behind us." sambit ko. Tinignan ko siya na parang nagulat sa sinabi ko. What?
"Seriously? That fast?. You forgive me?" hindi makapaniwala niyang tanong.
"Bakit ayaw mo? Madali lang naman akong kausap." saad ko at tumayo.
"Parang ibang tao ka na ah. Kanina para kang mamamatay tao ngayon para ka ng bata." natatawa at namamangha niyang sambit.
"Yeah yeah whatever. But from now on I'll call you Kerr. Your name Luke have a lot of bad memories. We'll start a new." I handed my hand to him. Tinanggap niya naman.
Inalalayan ko siya. Napuruhan ko ata eh. Beast mode kanina eh.
