Yatağımda bağdaç kurmuş oturuyordum.Saat gecenin 2'si ama benim yaptığım boş boş duvarı izleyip düşünmekti.Bence bu cidden korkutucu bir durum.Rüyamdaki ismi Jongdae olan adam aklımdan çıkmıyordu.Rüyamda yaşadıklarımız her saniye aklımdaydı.Bana sarılması,birlikte uyumamız,elimi tutması,söyledikleri...
Kafamı yanımda uyuyan Luhan'a çevirdim.Hastaneden çıktıktan sonra bizde kalmasını söylediğim için bu gece buradaydı.Yavaşça yatağın içine girdim çünkü Lu uyanırsa fazlasıyla asabileşebilirdi.Ve ben dayak yiyecek durumda değildim.
''Cennetime gel Minseok.'' Ah cidden bu cümleyi aklımdan çıkarmanın bir yolu yok mu ? Bir an önce rüyayı unutmak istiyorum.Aksi takdirde en yakın ruhsal ve sinir hastalıklarıyla ilgili bir hastaneye yatırılabilirim.
Kafamı yastığa koydum ve Luhan'a bir kedi gibi sırnaştım,kötü hissediyordum.Yaşadıklarım kesinlikle kolay değildi.Bende de bunları kaldıracak kadar güçlü bir bünye yoktu doğrusu.Gözlerimi kapattım ve düşüncelerimin zihnimi terk etmesini dileyerek uyumaya çalıştım.
Sabah uyandığımda Luhan hala uyuyordu.Uykucu sersem,bıraksak 23 saat uyur geriye kalan 1 saatte de yemek yer her halde..
"Uyan artık uykucu!"
Luhan mırıldanıp uyanmaya çalışıyordu.Esnedi ve her zamanki gibi esnerken suratıma vurdu.Bence artık bu yanlışıkla olan bir olay değil.Ciddi ciddi dayak yiyordum.
"Neden uykumu bölüyorsun ?"
"Uyanmadığın için olabilir mi acaba ?"
"Olamaz."
"Kahvaltı yapacağız kalk Lu."
"Bütün günüm kötü geçecek uykum bölündü."
Luhan mırıldanarak da olsa yataktan kalkabilmişti.Kıyafet dolabıma doğru ilerlemeye başladım.Okula gidecek olmam bile mutsuz ediyordu.Okul bu sonuçta nasıl mutlu edebilir ki ?
Üstümü giyinip şapkamı taktıktan sonra Luhan beni süzdü ve her zamanki soruyu yöneltti.
"Sen niye böyle özenli giyiniyorsun yoksa sevdiğin biri mi var ?"
"Peki sen niye sürekli saçmalıyorsun Luhan ?"
"Regl misin ne tersleyip duruyorsun Xiu ?"
"Çok komiksin ya ben gülmekten yarıldım şuan."
"Gülebiliyor muydun sen arkadaşım senin için bir şey yapabildiğime sevindim."
"Bence şuan boş konuşuyoruz hadi sende giy üstünü aşağıda bekliyorum,geç kalacağız."
Luhan'ı odada bırakıp merdivenlerden inerek salona geçtim.Ben hangi ayakkabımı giysem diye düşünürken Luhan çoktan üstünü giyinip mutfağa geçmişti.
"Ben açım."
"Bende açım ama zamanımız yok okulda yeriz Lu hızlı ol."
Hangi ayakkabıyı giyeceğimi seçtikten sonra ayakkabımı giyip kendimi dışarı atmıştım,Luhan da arkamdan geliyordu.Okula gidecektim ve herkes aynı soruyu soracaktı,bende yalandan iyiyim modlarına girecektim cidden sıkıcı.
Tahminlerime göre birkaç adım sonra bana araba çarpan yerde olacaktık ve karşıya geçecektik.Luhan'a döndüm.
"Sen bana çarpan şu adı Jongdae olan adamı hiç gördün mü ?"
"Galiba hastaneden çıkarken görmüştüm niye soruyorsun ?"
Yürümeye devam ederken duraksadım ve bana araba çarpmadan önce bulunduğum kaldırımda durdum.
"O adam bana burada çarptı bir garip oldum."
"Şuan iyisin o yüzden unutmaya çalış daha iyi olacaksın,ben yanındayım."
"İyiki varsın Lu."
Olduğumuz yerde duruyorduk,rüyamdaki Jongdae ve bana çarpan Jongdae'yi düşündükçe içim ürperiyordu.Luhan'ın yüzüme baktığını fark ettiğimde beline sarıldım.Adeta bir çocuk gibiydim.Luhan da boynuma sarılınca bizi görenler kesin sevgili olduğumuzu düşünürdü diye düşünmeden edemedim.Kendi kendime gülmeyi de ihmal etmedim..
Ciddi ciddi kafayı yedim ben herhalde.
Bunları düşünürken okula ne kadar geç kaldığımızı düşünmememin aptallığının aşifteliği ? (Kerimcan Durmaz tayfa..)
Kollarımı Luhan'ın belinden çektim.
"Gerizekalı çocuk geç kaldık şimdi 3 diyince depara kalkıyoruz tamam mı ?"
"Nolmuş yani geç kaldıysak ne bu Usain Bolt havaları falan sanki depara kalkabilecekmişsin gibi."
"Sus ve koş."
"Shut up and run."
"Niye söyledin şimdi bunu ne gerek vardı ?"
"İngilizcemi geliştiriyorum."
Luhan'ın saçmalıklarını dinlemeden koşmaya başladım.Neyse ki okula yakındık.
-
Okula girdiğimizde bütün gözler üstümüzdeydi.Yavaş yavaş yanıma gelmeye başladılar ve tek tek konuşmaya başladılar.Bütün sorular aynıydı..
"Nasılsın Minseok,senin için çok endişelendik."
Herkese iyiyim çok teşekkürler demekten yorulmuştum.Ağzım otomatik olarak aynı şeyi söylüyordu.Biri şimdi yanıma gelip ölüyorum dese iyiyim çok teşekkürler diyebilirdim...
-
Nihayet okul bitmişti,babam okulla konuştuğu için problem yaşamamıştım.Bütün gün Luhan'la beraberdik çünkü best friend forever olmak..
Şimdi okuldan çıkmış Luhanların evine doğru gidiyorduk,Luhan'ın bugünde bizde kalması için izin alacaktık.Yaklaşık 20 dakika sonra kapının önündeydik.Luhan anahtarı çantasından çıkarıp kapıyı açtı.Ben kendi evim gibi benimsediğim için mutfağa girip su içtikten sonra Luhan'ın odasına girip kendimi yatağa atmıştım.
"Sen benim yatağımda mı yatıyorsun yoksa yanlış mı görüyorum ?"
"Doğru görüyorsun çünkü sende benim yatağımda yatıyorsun."
"Dedi 'ya Lu salak mısın çekme şu yorganı üstümden yere yatak hazırlayayım orada yat bence' diyen çocuk.."
"Uyku sersemiydim ben ya ondan yani."
"Evet tabii."
"Annenle baban ne zaman gelir daha bize gideceğiz ?"
"Bugün de bizde mi kalsak ?"
"Farketmez yakışıklı biz yan yana olduktan sonra mekan fark etmez."
"Ay kro mu oldun benim başıma sen be varoş mu oldun kendine gel."
"Şaka yapmıştım Lu yoksa kesinlikle coolluğumdan ödün vermem."
Luhan annesini aramıştı ve annesinden geç geleceklerini öğrenmişti.Durum böyle olunca da burada kalmaya karar vermiştik.Karar vermiştik derken beynimiz aynı çalıştığı için Luhan karar vermişti bende tamam demiştim..
Luhan'ın dolabını açtım ve bir pijama takımı çıkarıp giydim.Saat geç olmuştu.Dişlerimi fırçalayıp yatağa girdim.Luhan da yanıma yattı.İkimizinde konuşacak hali yoktu.Bugün fazlasıyla yorulmuştuk.Anında uyuyacak gibi gözüküyorduk.Gözlerimi kapattım yavaş yavaş uykuya dalıyordum.
-
Bir süre sonra gözlerimi açtım sağ tarafımda Jongdae yatıyordu.Luhan neredeydi ? Ve Jongdae'nin burada ne işi vardı ? Komadayken gördüğüm rüyayı anımsadım.Şuan rüyada olduğumu hissediyordum ama uyanamıyordum.Jongdae yüzüme bakarak gülümsüyordu ve söylediği şey beynimde bir uyuşma etkisi yaratmıştı.
"Seni özledim küçüğüm."
