Bazı şeyleri sonradan anlar insan.
Çoğu kelime belli bir zaman sonra anlaşılır.
Elveda demiştin giderken.
Neler bitmedi ki senden sonra.
Alıştığım çoğuna birçok şeyde sıradan geliyor artık.
Ama ellerin...
Ellerine veda etmek var ya buna alışamadım.
Her gece uyumadan önce sütünü bekleyen küçük bir çocuk gibi,
Ağaç dallarının ilkbaharı beklediği gibi,
Beklerdim uyumadan ellerini.
Yağmuru severdin sen.
Sırf ellerin değsin diye yüzüme seni yağmurun altında beklerdim üşüyerek.
Senden sonrada çok ısındım sayılmaz.
İçimde yanan bir ateş var ama ellerim soğuk.
Hayat senden ibaretti benim için ve ellerin beni hayata bağlayan tek şeydi.
Ellerin tutunacak dalımdı.
Ellerin uyku öncesi masalımdı.
Ellerin huzurun diğer adıydı.
''Kim bilir ellerin şimdi hangi ellerin ?''
