Karanlık bir sabaha uyandım yine.
Yatağın diğer tarafı boş.
Bu sabahta görmedim gözlerini.
Evin her yeri sen kokuyor.
Her metrekaresine işlemişsin.
Duvarlar adını sayıklıyor gibi.
Duramıyorum evde ama çıkamıyorum da.
Senden sonra gözlerim kapalı yürüyorum.
Açmaya cesaretim de yok.
Ne yana dönsem hayalin beliriyor karşımda.
Farkında değilim yol yine sokağına vardı.
Her yol sana çıkıyor da sen niye çıkmıyorsun karşıma ?
''İşlemişse kokusu hücrelerine kadar kaçmak mümkün olmuyor değil mi?''
