Bazı kırgınlıklar düzelmiyor.
Bir kere paramparça olunca mesela,
Çok zor oluyor toparlanmak.
Bazen paramparça ettiğinin en ufak bir parçasına muhtaç olur,
Çaresiz kalırsın.
Kızarsın geçer küsersin biter.
Ama kırgınlık başka işte.
Ne kızabildim sana ne de küsebildim.
Gözlerine bakınca dururdu ya dünya,
Sonrasını hatırlayamazdım zaten.
Gülümserdin ya hani bana,
İşte o an güneş kıskanırdı da gün batardı.
Şimdi ise yoksun ya sen...
Yine kızamıyorum.
Ne sana,
Ne gözlerine bakamayışıma,
Ne de gülümsemeni göremeyişime.
Ama tek kırgınlığım var ki;
O da yokluğuna.
''Kırıldığımız yerden toplayan olacak mı ?''
