Başaramayacaksın.
Aklından çıkaramayacaksın beni.
İyi veya kötü hatırlayacaksın.
Sevdiğim bir renk,kullandığım bir kelime,
Yağmurun sesi,denizin kokusu belkide...
Bir şekilde anacaksın beni.
Gözlerin dolacak hafiften direneceksin ağlamamak için.
İçine dökeceksin gözyaşlarını ama orada da kaçamayacaksın benden.
İçinde sakladığın asla gitmesine izin vermeyeceğin bir ben olacak orada.
Rastlayacaksın günün birinde.
Kim bilir belki buruk bir özlem hissedeceksin.
Yarım kalan hayaller gelecek gözünün önüne.
Ve o güzel günlerin geri gelmeyeceğini anlayacaksın.
Baktığın her yüzde söylediğin her sözde duyduğun her seste geleceğim aklına.
Hatıralara rastlayacaksın mesela.
Aklın kalbine engel olamayacak ve geçmişe gideceksin.
Bir acı saracak her yanını ve dolacak gözlerin kim bilir belkide direnemeyip ağlayacaksın bu sefer.
Ve en acısı da bütün bunlara rağmen gözyaşların silemeyecek hiçbir şeyi.
Uykuların kaçacak ve ne yazık ki rüyalarda bile buluşamayacağız.
Sonra farkına varacaksın her şeyin.
Ama asla başaramayacaksın.
''O içinde hissettiğin tarifsiz duygu hiç eksilmiyor değil mi ?''
