Bu gece seni ilk gördüğüm yerdeyim.
Sen yoksun ama;
Ay ışığında saklı yüzün,
Rüzgarın fısıltısına saklanmış sesin,
Denizin kayalara vuran her dalgasında kokun var.
Derin bir sessizlik hakim geceye ve soğuk buralar.
Ben çabuk üşürüm bilirsin,
Ellerim cebimde mecburen.
Ben ellerinin soğukluğuyla ısınırdım oysaki,
Parmak uçlarım morarıncaya kadar tutmaya razıyken...
İlk kez oturduğumuz banktayım,
Yanımda yokluğun içimde kalan boşluğunla birlikte.
Affına sığınarak;
Her yaprağında hasret gizli bir buket gül bıraktım yokluğuna.
Ancak sen kadar güzel değiller kusura bakma olur mu ?
''Daha kaç buket hayalimiz kuruyacak umutsuz bir yaşam arasında ?''
