Aslında çok bir şey istemedim ben.
Sadece seni istedim.
Düşlerimde,hayallerimde,güldüğümde,ağladığımda...
Yanımda istedim.
En çokta gözlerini görmek istedim sabahları.
Esir kaldığım parlaklığını sevdim ben.
O iki çift göz dünyamdaki tek aydınlıktı.
Onlar hep gülsün diye özür diledim ben.
Çünkü yoktu tahammülüm gözlerinde başka bir duygu görmeye.
Aslında çok bir şey istemedim ben.
Uyumadım da günlerdir,
Her kapattığımda gözümü geliyor gözlerin gözlerime.
Her aklıma gelişinde ramak kalıyor ölüme,
Tek bir tebessümün olurken dünyama gölge,
Dolduramıyorum gözlerinin yerini de.
Zamanla geçecek dediler,basitleşecek.
Zaman çözecek gibi değil.
Senin içinde olduğun olayın basit olması zaten mümkün değil.
Güneş çoktan battı,vakit epey geç...
Acaba açık mıdır şimdi gözlerin ?
''Sende kapatınca gözlerini geliyor musun benimle göz göze ?''
