Mavisel

3.Bölüm

Onu arayamazdım en azından bugün değil.Sahile gelmiştim çoktan, kumların üzerine yavaşça bıraktım kendimi.Yıldızları izliyordum küçüklüğümden beri ne zaman canım sıkılsa buraya gelip onları izlerdim.İçinden birini seçip dua ederdim.Bu günde aynısını yapmıştım.Birazda olsa huzurla kaplanmıştı kalbim.Bi an için tüm olanları unutmuştum.Saatime baktım çok geç olmuş eve gitmeliydim artık.Yavaşça kalkıp üstümü silktim ve yola koyuldum Ana cadddeye çıkmıştım.Binaların önünden gidiyordum.Nedense bir anda içime bir his doldu.Sanki biri beni izliyordu.Dönüp arkama baktım ama kimse yoktu.Ah bu olay beni iyice paranoyak yapmıştı. Adımlarımı hızlandırıp bir an önce eve gitmem gerektiğini düşündüm.Tam sokaktan dönüyordum ki birisinin bana seslendiğini duydum.
-Hey!Sarı baksana biraz.
Etrafımı üç dört sarhoş sarmıştı hemen korkuyordum.
-Amma da güzelmişsin be sarı gelsene biraz bizle.
O kötü kahkaları kulaklarımı doldurdu.
-Ne diyorsunuz siz be gidin burdan hemen yoksa...
-Yoksa? Yoksa ne olur be güzelim polisi mi ararsın?
-Evet polisi ararım.Ne o korktun mu? Gidin şimdi burdan!
Dönüp içleribden çıkıyordumki kolumu tuttu içlerinden biri.
-Bu kadar basit değil hadi eğlenelim çocuklar.
-Çek elini kızın üstünden!
O da kimdi? Kumral, uzun boylu, kahverengi gözlü biri gelmişti .Bir dakika bu bu Yekta'ydı.Onun burda ne işi vardı?
-Çekmezsem ne olur bay kahraman.
-İşte bu olur!
Yekta adama öyle bir yumruk atmıştıki şaşırtıcı derecede.Onu hiç kavga ederken görmemiştim.Bir anda büyüdü kavga hepsi bir Yekta'ya girişmişlerdi.Ama Yekta bunu nasıl yapıyordu? Anlamadım ve bi baktımki adamların hepsi yerde.Sonra Yekta usulca eğilip adamların kulağına sessizce fısıldadı.
-Ona benden başkası dokunamaz.
Ağzım açık kalmıştı çok şaşırdım.Yekta'nın içinden hiç tanımadığım bir Yekta çıkmıştı. O beni kurtarmıştı.Belkide o adam haklıydı Yekta benim kahramanımdı.Kolumdan tutmasıyla düşüncelerimi terk edip ona şaşkın şaşkın baktım.
-Sen iyi misin süs biberi?
-Yekta senin burda ne işin var?
-Şimdi bırak onu hadi bir an önce eve gidelim.

Eve gelmiştik.Ben ona bakıyordum o da bana.Bu güzel sessizliği bozmak istemezdim ama merak ediyordum.
-Senin orda ne işin vardı?
-Seni takip ettim oldu mu?
-Peki neden yaptın bunu?
-Çünkü o pisliklerin sana birşey yapmasından korkuyordum.
-Merak etme bana birşey yapamazlar.
-Sen öyle san adamları tanımıyorsun bile onlar çok tehlikeliler inan bana.
-Bir dakika yoksa sen tanıyor musun?