Πρώτη Ματιά

Κεφάλαιο 6

Σήμερα δεν πηγαμε σχολείο, ούτε εγώ ούτε η Ελπίδα. Πάλι καλά. Δεν θα το άντεχα. Ήμουν πάρα πολύ κουρασμένη από το χθεσινό βράδυ και είμαι σίγουρη πως δεν θα πρόσεχα καθόλου στο μάθημα γιατί θα είχα το μυαλό μου σε εκείνον..

Σηκώθηκα απο το κρεβάτι γύρω στις 12 και η μητέρα μου έλειπε από το σπίτι. Τώρα τελευταία λείπει πολύ..δεν την ρωτάω όμως παραπάνω. Περιμένω να περάσει λίγο, ενώ κάθομαι στον καναπέ, για να φάω το μεσημεριανό που έφτιαξε η μαμά. Μακαρόνια με κιμά, το αγαπημένο μου! Αφού τρώω παίρνω τηλέφωνο την απουσιολόγο της τάξης μας, την Μαρία να της ζητήσω τα μαθήματα. Αφού μου τα δίνει τηλεφωνώ και στην Ελπίδα για να τα δώσω και σε εκείνη. Αποφασίζει έρθει από το σπίτι μου να τα κάνουμε μαζί. Δεν αργεί και πολύ και αμέσως ακούω το κουδούνι.

"Πωωω κάνε στην άκρη, φίλε. Είμαι τέρμα κουρασμένη." μου λέει με μία εμφανή βαρεμάρα και βολεύεται στον καναπέ.

"Έχεις φάει ή να σου βάλω; Μακαρόνια έχουμε." της λέω.

"Όχι όχι, δεν θέλω κάτι. Κάτσε απλά να μιλήσουμε." Ωχ!

"Τι να πούμε;" σκέφτομαι διάφορα χωρίς να μου έχει πει κάτι ακόμα.

"Εχθές τι έγινε με το αγόρι που σε πλησίασε. Το είδα να σου μιλάει και είδα τον Γιάννη κάτι να του λέει, αλλά δεν μπορούσα να σε ρωτήσω εκείνη την ώρα." ήμουν σίγουρη γαμώτο.

"Αα...εε...τίποτα συγκεκριμένο. Απλά ήρθε, μου ζήτησε να χορέψουμε, αλλά παρά έγινε διαχυτικός, εε..ο Γιάννης το κατάλαβε και απλά ήρθε να βοηθήσει την κατάσταση...αυτό!" της είπα χωρίς πολλές λεπτομέρειες.

"Ααα..γιατί μου φάνηκε να σας κοιτάει κάπως ο Γιάννης." ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΙΙ;

"Κάπως; Τι κάπως;"

"Εε..δεν ξέρω. Περίεργα. Σαν...να ενοχλήθηκε ας πούμε." νομίζω έχω αρχίσει να τρέμω....

"Αα..εε..ναι; Δεν το πρόσεξα. Νομίζω υπερβάλεις."

"Δεν ξέρω. Δεν είμαι σίγουρη. Απλά είπα. Τέλος πάντων. Ας διαβάσουμε." λέει βαριεστημένα κι εγώ ανακουφίζομε που αλλάζουμε θέμα.

Μετά από κάποια ώρα αποφασίζει να φύγει και επιτέλους πάλι μόνη. Δεν ξέρω γιατί θέλω να μένω μόνη μου τόσο συχνά, απλά θέλω να κάθομαι ήσυχα στον καναπέ και να τον σκέφτομαι. Τα μάτια του, το χαμόγελο του, την φωνή του. Νομίζω πως είμαι πραγματικά ερωτευμένη μαζί του. Δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά έτσι. Άρα υποθέτω πως είναι ο πρώτος μου έρωτας...Θεέ μου..με τον προπονητή μου..;