Πρώτη Ματιά

Κεφάλαιο 19

Το επόμενο πρωί ξύπνησα νωρίς, έκλεισα το κινήτο και άρχισα να διαβάζω με απόλυτη προσοχή. Σε 3 μέρες άρχιζαν οι εξετάσεις και τις είχα παραμελίσει αρκετά. Μετά από λίγο είχα βαρεθεί αρκετά και βγήκα έξω να δω την μαμά μου και τον Λουκά. Είχαμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό σαν "οικογένεια". Καθίσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι και φάγαμε πρωινό, καθώς η ώρα ήταν 10:00 άσχετα αν εγώ είχα ξυπνήσει από τις 8:00 για να διαβάσω..

Όταν τελειώσαμε το φαγητό και αφού μιλήσαμε για γενικά και αόριστα θέματα, σηκώθηκα και έστειλα μήνυμα στον Γιάννη να δω αν ξύπνησε. Άργησε λίγο να απαντήσει και υπέθεσα πως θα κοιμάται ώσπου με πήρε τηλέφωνο.

"Καλημέρα!" είπα μόλις σήκωσα το τηλέφωνο.

"Καλημέρα, πότε ξύπνησες;"

"Έχω αρκετή ώρα, γιατί σηκώθηκα να διαβάσω."

"Άρα έχεις ανακτήσει τις δυνάμεις σου..!" είπε λίγο κοροιδευτικά.

"Ναι...γιατί..;"

"Διάβασες;"

"Ναι!"

"Οκ...σε 10' θα είμαι εκεί. Να είσαι σπορ. Σε φιλώ!!" δεν πρόλαβα να πω τίποτα άλλο και μου έκλεισε το τηλέφωνο. Τι θα έρθει να κάνει τόσο νωρίς; και γιατί να ρώτησε αν έχω ανακτήσει τις δυνάμεις μου...;

Ακολούθησα τις οδηγίες του, γρήηορα, φορώντας ενα μαύρο κοντό κολάν και ένα ροζ μπλουζάκι, τα αθλητικά μου τα μαύρα, τα μαλλιά μου ένα ψηλό κότσο και αφού χαιρέτησα τους γονείς μου, κατέβηκα κάτω να τον περιμένω.

Όταν ήρθε, ανέβηκα πάνω στην μηχανή, αφού τον φίλησα, και τον ρώτησα που πάμε. Δεν μου απάντησε..

Σε λίγη ώρα ήμασταν κάπου κοντά στο Μαραθώνα..νομίζω πως είχα καταλάβει...Σταματήσαμε την μηχανή στην άκρη και αφού κατεβήκαμε, τον κοίταξα και δεν άντεχα να μην ρωτήσω.

"Μη μου πεις..ότι..."

"Μωρό μου. Το ότι σταματήσαμε τις προπονήσεις δεν σημαίνει πως θα αφήσεις και την γυμναστική. Άλλωστε η φυσική κατάσταση θα σε βοηθήσει και για το διάβασμα!"

"Γιάννη....δηλαδή..θες...να ανέβουμε όλη αυτή την ανηφόρα;..."

"Περίπου.....θα τρέχουμε!" είπε με ένα κοροιδευτικό βλέμμα και με φίλησε πεταχτά και ήξερε πως είχα τσαντιστεί, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς. Αρχίσαμε να τρέχουμε στην αρχή χαλαρά και ύστερα πιο γρήγορα. Η αλήθεια ήταν πως είχα κουραστεί λίγο αλλά άντεχα κι άλλο. Μετά από πολύ ώρα τρεξίματος ο Γιάννης φαινόταν πιο κουρασμένος τελικά από εμένα και έκατσε σε ένα παγκάκι που βρήκαμε λίγο πιο πέρα.