Narsist

2.Bölüm: Lunapark

Buğlem'den ;

Odama çekilmiş tek başıma psikopatlar gibi ben duvara duvar bana bakıyordu ve sıkıntıdan patlamak üzereydim. Bir an aklıma sinsi sinsi planlar geldi ve bu planları harekete geçirmek için can atıyordum. Hızlıca üzerime siyah dar bir skiny Jean ve siyah kısa kol tişört geçirdim dışarının soğuk olduğunu tahmin ederek üstümede siyah kapüşonlu hırkayı giydim. Yavaş adımlarla gidip kapımı kilitledim ve balkona çıktım. Balkonumun hemen yanında büyük bir ağaç olduğu için balkondan çıktım ve tam inecektim ki altımdaki dal kırılıp popomun üzerine düşmem bir oldu ağzımdan sessiz bir inilti çıktı ;

-"Siktir" dedim.

O sırada annemin sesi duyuldu.

-"Kim var orada" eyvah ! eğer annem beni burada görürse kesin o mesafeden terliğiyle kafam buluşurdu bu yüzden tabanları yağla Buğlem kaç kaç kaç.

Oha lan ! ne zamandan beri koşuyorum, artık buna bir son verip yavaşladım o kadar hızlı koşmuştum ki nefes alıp vermem düzensizdi. Elimi dizlerime koyup eğildim bir kaç saniye bekledikten sonra kafamı çevirdiğimde solda bir büfe olduğunu gördüm ve ellerimi dizlerimden çekip büfeye doğru yavaş adımlarla ilerledim ve orda yaklaşık 50'lilerinde bir amcaya seslendim.

-"Pardon amca bir su alabilir miyim ?"

Amca kafasını kaldırıp şirin bir gülümsemeyle ;

-"Tabi kızım." deyip kasanın arkasından ayrılıp elinde bir şişe suyla geldiğinde teşekkür edip suyu aldım ve büfeden çıktım.

Yavaş adımlarla aklımda ki planları gerçekleştirmek için lunaparka doğru ilerledim evet biraz sizin için komik olabilir ama sanırım ben en çok burada mutlu oluyorum ama size de tavsiye ederim kesinlikle kafa dağıtıyor, ha bu arada unutmadan arka cebimde ki telefonu çıkarıp kökten kapattım yoksa annem şimdiye kadar beni hiç abartısız 50 defa arardı. Neyse tekrar eski yerine koyup ilerledim ve hatta koştum diyebilirim.

★★★★★★★★★★

1 buçuk saat sonra lunaparkta ki tüm aletlere binmiştim ve okadar mutluydum ki içim içime sığmıyordu ve  kaçtığıma değdi, bir an aklıma annemler gelince yüzümdeki gülümseme soldu sonra kendime gelip dönme dolabın yolunu tuttum bir kaç adım sonra önünde olduğumun farkına vardım. Biraz bekledikten sonra sıra tam bana geldi son koltuk için adama para uzatıp jeton alacakken bende önce birinin parayı uzatıp aldı. Sinirle ona dönmemle ela gözlerin beni esir alması bir oldu ;

-" Ne oluyor be sıra benimdi." dedim sinirle

-"Hızlı ve çevik olacaksın bebeğim." eridim be bir daha de nolursun o nasıl bir bebeğim demektir. Düşüncelerimle kendime geldim ne oluyor bana lan !

-"Nereden senin bebeğin oluyormuşum be öküz ver şu jetonu bana." çocuk bana alaylı bir şekilde baktı.

-"Komik kız." deyip yanındaki tatlı çocuğu bindirecekken elindeki jetonu alıp kaçtım. Bunun verdiği mutlulukla kahkaha atarak hiç durmadan koştum, sonra bağırarak ;

-"Ben binmezsem kimse bin-me-ye-ceeek.

Çocukda arkamdan ;

-"Manyak mısın kızım getirsene şunu."

O sırada yanında ki küçük çocuk ağlamaya başladı. Onu orada bırakıp peşimden koştu. Nefes nefese kendimi yerde buldum ama bu düşüş diğerinden daha acı vericiydi. Aslında aklımda ölü taklidi yapmak varken bir an düşüncelerimden sıyrılıp bileğimdeki acıyla çığlık attım. Allahım bu nasıl bir acıdır öldüm lan öldüm..
Gözlerim dolu bir şekilde çocuğa dönüp ;