Dit is het klassieke badboy verhaal maar dan op een iets wat specialere plaats, een kostschool. Hier zullen er zich dan natuurlijk meer obstakels vormen.
René is een meisje van 15 jaar dat naar een kostschool gaat, daar leert ze een badboy kennen, J...
Ik sta voor de deur van mijn kamer. Na het onderzoek mochten de meisjes zich aanmelden aan het bureau en een kamersleutel nemen. Met een lichte klik open ik de kamerdeur en stap binnen. Het eerste wat ik zie zijn de roze en paarse getinte lichten die mijn kamer kleuren. Voor me is er een wasbak met daarboven een spiegel. Tegenover de wasbak bevind zich een bed met naast het bed nog een spiegel. Zodat je jezelf kan zien zodra je wakker wordt. Naast mijn bed staat nog een ouderwets toilet met een wc-rol naast. De vloer is van steen, het is koud en de stenen zijn beige getint. Achter mijn bed staat nog een zwart nachtkastje en als laatste zie ik in de hoek van de kamer 2 stoelen staan. Met mijn hand glijdt ik over de betegelde muur en stap ik richting de wasbak. Ik trek mijn schoenen 1 voor 1 uit terwijl ik nogsteeds mijn ogen laat glijden door de kamer. Met mijn blote voeten stap ik op de koude vloer, mijn tenen voelen de kleine ribbeltjes aan en mijn stap gaat richting het bed. Eenmaal aan het bed aangekomen zet ik me voorzichtig neer. Het valt me nu pas op dat er een boekje op het bed ligt. Al snel pak ik het boekje in mijn handen en begin het aandachtig te lezen.
Beste nieuwkomers Jullie bevinden zich in een aparte gang met alle nieuwkomers. De meiden in de kamers naast jou zijn net zoals jij hier nog maar net toegekomen. Maak vriendinnen, wees blij. Want nu ben je niet meer een kind zonder ouders, zonder familie. In dit gebouw worden jullie strikt opgeleid tot dames. Uit de testen zal blijken of je een enora of orana bent.
Enora betekent dat je direct op een lijst zal komen te staan waarbij bezoekers jou kunnen uitkiezen om te gebruiken. De klant is koning dus natuurlijk gehoorzaamt een enora. Het gebruik wordt in kamers van dit gebouw uitgevoerd en zal dus onder controle zijn.
Orana daarin tegen staat voor de dames die slimmer zijn en dus een gemakkelijkere uitweg zouden vinden uit dit gebouw. Zij worden onder strengere toezicht gehouden en zullen pas na een volledige week vol voorbereiding op de lijst komen te staan. De orana's worden zo snel mogelijk tot Enora gemaakt dus zullen dagelijks testen en straffen ondergaan.
Orana's en enora's worden een 6tal maanden gebruikt en worden daarna verkocht. Orana's hebben nog de mogelijkheid om zelf hier te studeren en andere nieuwe enora's op te leiden. Enora's worden direct verkocht.
De dagplanning voor een Enora. 8u opstaan 9u eten 10u -12u les 12u -16u les 16u -24u eten-mogelijkheid voor gebruik
Dagplanning van een Orana. 8u opstaan 9u eten 10u -12u les 12u -16u onderzoeken-les 16u -17u eten 17u -24u 1ste week -> vrije tijd/na 1ste week -> mogelijkheid gebruik
Maar wat ben ik? Ik leg het boekje aan de kant en kijk nog even rond. Vervolgens leun ik over het nachtkastje en trek een la open. Verschrikkelijke sexy strings en bh's bevinden zich in de bovenste la. Al snel duw ik die la toe en kijk in de volgende la. Zwarte topjes en bruine shortjes worden zichtbaar. In de volgende la vind ik nog een tandenborstel en enkele rekkertjes. Daaronder zijn de lades leeg. Een luide bed klinkt door de gang en een vrouwelijke stem vult de stille gangen. 'Het is 12u, de nieuwkomers mogen naar de aula komen.' Bij die woorden trek ik snel mijn schoenen weer aan trek voorzichtig mijn deur open. Enkele andere meiden zie ik het zelfde doen maar niemand stapt uit de deur. Tot plots Olivia de gangen inloopt en haar luide keel open zet. 'Dames, allemaal naar de aula nu!' De kapotte stem geeft het gevoel of ieder moment jouw oren kunnen kapot barsten. Enkele meisjes stappen voorzichtig hun kamer uit, ik volg hun voorbeeld en kijk even rond of ik iemand herken. Niemand. Met een voorzichtige pas volg ik de 30 tal meisjes die nu een kleine stormloop richting de aula vormen. Geen Dite te bespeuren.
Als ik de zaal van de aula binnenloop zie ik allerlei moderne houten banken die op een schuine vloer staan waarbij het hoogste punt achter in de zaal is. De helling stopt met lopen tot beneden waar een soort podium is gebouwd.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Alle meiden zijn stil. Geen enkele woord word gezegd en met rustige bewegingen schuiven de meisjes aan op de banken. Ik doe dat dus ook en zet me naast een meisje met vurig rood haar. Het is stijl en best kapot. Haar ogen zijn blauw en haar gezicht is gevuld met sproetjes. Een luide bel klinkt door de zaal en de deur achter in de zaal sluit. Een tv-scherm vooraan in de aula springt aan en een onherkenbare stem luidt.
'Dag dames, tussen jullie zitten dus 25 enora's en 5 orana's. De orana's mogen als hun naam wordt afgeroepen straks door de witte deur gaan.' Mijn ogen glijden naar de witte deur waar in drukletters ONARA op staat geschreven. 'De enora's mogen straks door de grijze deur gaan als hun naam wordt afgeroepen.' Deze keer glijden mijn ogen naar de grijze deur. 'Laten we beginnen. Als eerste de Onara's. We beginnen met René Ziegler, vervolgens kledina hasnel...' Ik stel me voorzichtig recht en loop naar voor richting de witte deur. Bange gezichten kijken me angstig aan. Verschillende blikken branden in mijn rug. Voor ik de deur binnenstap kijk ik nog eens om naar de zaal vol kinderen. Ik zie blikken die blij zijn, angstige blikken, huilende blikken ... Ik draai me terug om en duw met mijn hand de zware klink in. Een lange gang verschijnt voor me. 'Hey, wie ben jij?' Een stem achter me spreekt me aan en als een wesp gestoken draai ik me om.
'Ik ben kledina hasnel.' Een vriendelijk gezicht kijkt me aan. Het meisje heeft zwart haar dat ongeveer tot aan haar onderrug valt en een iets donkerdere huidskleur dan de andere meisjes hier. Haar ogen zijn donkerbruin en haar lippen hebben Een lichtroze tint. 'René Ziegler.' Antwoord ik met een opgezette lach. Mijn blik gaat door de gang en al snel staat kledina naast me. 'Kom, we gaan.' Haar stem spreekt vol moed terwijl er toch een lichte beving in verschuilt. Tesamen stappen we de hoek om en zien we een man wachten op ons, dezelfde man die ik het eerst zag toen ik hier toekwam. Het zelfde achteruitgelegde haar en de zelfde doorborende ogen.
