Kostschool met een badboy {voltooid}

Hoofdstuk 37

Enkele felle zonnestralen vallen mijn ogen binnen. Licht? Ben ik in de hemel? Ik knipper even en zie dan dat ik op een bankje in een park lig. Met een wazig beeld hoor ik enkele stappen in mijn richting versnellen.
'René!' De stem verdwaalt in mijn gedachten en een echo blijft er aan over.
'René?' Een hand gaat over mijn wang. Mijn ogen doen hun best om open te blijven maar vallen meer en meer toe. Een luide zucht ontsnapt uit mijn mond en met volle kracht openen mijn ogen zich deze keer helemaal en een hemels beeld verschijnt voor mijn ogen. De blonde haren. De warme hand die op mijn been ligt. De tranen die uit de diep zee blauwe ogen lopen zijn echt. Ze zijn gevoelens, gevoelens voor een badboy?
'Jake?' Mijn droge keel maakt mijn stem krakend.

2 verwarde blauwe ogen kijken me aan.
'René ? Ik ... Ik dacht dat ..'
'Dat ik dood was ..' Maak ik zijn zin af. Mijn stem kraakt nogsteeds.
Zijn blik glijdt naar zijn voeten. De teleurstelling kan je zien in zijn schouders. Voorzichtig zet ik me recht en kijk even rond.
'Heb je wat water?' Breng ik er droogjes uit. Ik fluister bijna door mijn kapotte keel die als maar meer naar bloed smaakt. Jake grabbelt in zijn boekentas en haalt er een flesje water uit. Ik pak het snel over en giet heel het flesje achterover mijn keel in. Enkele kuchen luiden uit mijn keel. Met een gefascineerde blik kijkt Jake me aan. Tot plots zijn ogen op mijn hand vallen.
'Wat heb je met je hand gedaan?' Binnen de 2 seconden heeft hij men hand vast.
'Gewoon een sneetje.' Ik wil mijn hand bij die zin terugtrekken maar in plaats daarvan wordt hij stevig vastgehouden door een de zijne, de gene dat warm en sterk aanvoelt. Met een voorzichtige handeling haalt Jake het omheengewikkelde grassprietje en het blaadje van men hand. Mijn hand is rood en dik. Jake geeft me een bezorgde blik en draait dan men hand om. Opgedroogd bloed ligt in de palm van men hand en de vuile stukjes blad kan je zo onder mijn opgezwollen huid zien zitten.

'Het is niets.' Ik trek mijn hand weg en leg er mijn andere overheen. De bezorgde blik van Jake kijkt me doordringend aan.
'Kom.' Hij stelt zich recht.
'Naar waar?'
'Binnen? Heb je het niet koud?' Zijn ogen glijden over mijn lichaam dat bedekt is met enkel een topje en een shortje. Al snel bedek ik mezelf een beetje. En een kleine grijns verschijnt op zijn gezicht.

'Binnen?' Zijn antwoord is een wijzende vinger naar een gigantische villa op het einde van de straat.
'Is dat jouw?' Mijn mond valt open van verbazing en een bredere grijns van Jake geeft aan dat hij dat heeft opgemerkt. Met een waggelende beweging stel ik me recht maar al snel moet ik me weer vasthouden aan de bank om niet door mijn knieën te zakken. Zonder te vragen voel ik een sterke warme hand in mijn linkerzijde en een andere hand die mijn arm naar een hoge schouder brengt. Een kleine glimlach verschijnt rond mijn lippen.

Een 10 tal meter verder stap ik op een steentje en schreeuw het uit van de pijn.
'Wat doe je nu weer?'
'Kut steen!'
Jake grijpt naar men benen en wil ze over zijn armen gooien.
'Wat doe je?' We staan allebei stil en ik kijk hem stomverbaasd aan.
'Ik draag je wel, jij hebt geen spieren en ik heb er voor 2.'
'Ik zit nog liever in je rug dan dat jij me zo draagt.'
'Oke.' Jake buigt zich naar voor en wacht tot ik in zijn rug ga zitten.
'Je dacht dat ik dat meende?' Een kleine grinnik ontsnapt uit mijn mond. Net voor Jake zich wilt rechtstellen spring ik met mijn zwakke benen in zijn rug. Een paar sterke armen grijpen mijn blote benen vast. Mijn armen zwier ik losjes rond zijn nek en opnieuw stappen we verder naar de grote villa op het einde van de straat.

'We zijn er.' Jake laat me rustig naar beneden glijden over zijn rug en plaatst me dan voorzichtig op de grond.
'WoW.' Met een verbaasde blik staar ik naar het gigantische witte huis waar ik voor sta.
Jake opent de deur en stapt de gigantische hal binnen. Door de verbazing weet ik niet goed wat te doen maar al snel pakt Jake mijn onbeschadigde hand vast en trekt me mee het huis binnen.

'Zet je maar neer.' Jake wijst naar een grote sofa die in een geweldig grote woonkamer staat. Het huis is chique en heeft moderne toetsen. Als ik door de ramen kijk zie ik een zwembad met tafels en stoelen er om heen. Ook een buitenlounge is niet te missen.

Jake loopt terug de woonkamer binnen met een rode doos. Hij plaatst de doos op de salontafels en gaat er naast zitten. Als eerste pakt hij een doekje dat hij al nat had gemaakt en drukt het op mijn hand. Door dat ik geschrokken ben leg ik mijn hand op zijn hand en zijn ogen zijn op de mijne gericht.
'Sorry..' Mompel ik en trek mijn hand weg.
'Niet erg..' Jake zijn blik gaat weer naar mijn hand.
'Enkele druppels isobetadine en wat verband zal het wel doen.' Bij die zin wikkelt hij het verband om mijn hand na dat hij het ontsmettingsmiddel er rond heeft gedaan.

'Wat ga je nu doen?' Jake zijn bezorgde blik staart me diep aan.
'Ik, Uh .. '
'Je mag bij ons blijven als je wilt.'
'Nee nee, het is goed. Ik ga liever n aar school.'
'Ik ga je missen...' Mompelt Jake. Die woorden doen me herinneren aan het bos, waar Jake letterlijk zei dat hij me niet zou missen. Mijn onzekere gevoelens draaien lichtjes om in haat. Hoe kon hij dat nu zeggen?!
'Waarom ben jij thuis?'
'Tja ik ben gestopt met school... Een diploma kunnen men ouders wel kopen en met thuisles zal ik het ook wel kunnen.'
'Oh .. '
'Zeker dat je niet wil blijven?'
'Ik wil nu naar school...' Herhaal ik met een iets luidere stem.
'Oke ..' Jake kijkt me geschrokken aan en verdwijnt terug met de rode doos in de keuken.
'Kom..' Hij stapt door de hal en leidt me naar een grote garage.

Als ik iets niet meer wil hebben is het wel Jake, ik bedoel.. Hij zou me toch nooit missen, dus ik hem ook niet.