Kostschool met een badboy {voltooid}

Hoofdstuk 41

De lichten doven en iedereen op de bus wordt gekalmeerd. De leerkrachten delen nog even snel de dekens uit en gaan dan zelf terug naar hun plaats. Ik draai me op men linkerzijde richting het raam zodat ik Jake niet hoef te zien zodra ik wakker wordt. Mijn ogen dwalen over de weg. De fonkelende lichtjes op straat die we voorbij rijden zijn prachtig. Ze hebben elk net hun eigen verhaal. Wanneer ik men hoofd omdraai om lichtjes naar Jake te kijken zie ik dat zijn ogen gesloten zijn. Hij lijkt zo vredevol, zo lief. Net de Jake die me verzorgde. De Jake die me niet bedroog of me wel zou missen zou ik sterven. Niet deze egoïstische persoon die alle aandacht naar zichzelf wilt. Mijn gedachten dwalen af en mijn ogen sluiten langzaam.

Het is ergens in het midden van de nacht en ik word wakker geschud door een steen waar de bus zojuist over reed. Ik mompel wat en open dan mijn ogen. Het is donker met een lichte schijn van de Straatverlichting buiten en de kleine lampjes in het gangpad. Mijn hoofd ligt op een warme stevige schouder. Maar wanneer ik het voorzichtig draai zie ik het vredige gezicht van Jake die met zijn ogen gesloten ligt. Zijn diepe adem geeft me een geruststellend gevoel. Zij handen liggen over zijn buik. Voorzichtig til ik mijn hoofd van zijn schouder en leun tegen mijn hoofdsteun. Een kleine glimlach verschijnt op Jake zijn gezicht maar verdwijnt al weer snel. Het leek alsof hij wakker was maar dat was ie niet. Mijn ogen sluiten weer langzaam en met wat kippenvel kruip ik weer helemaal onder mijn deken.

***

'Goeiemorgen schoonheid.' Wordt er gefluisterd in mijn oor.
'Hoe laat is het?' Mompel ik terug.
'4?'
Ik open mijn ogen en zie dat ik tegen de zij van Jake aanleun en dat er een warme arm om mij heen geslagen is. Mijn linkerhand ligt op zijn sixpack en mijn rechterhand naast mijn lippen.
'Jake?!' Ik spring recht en zie dat het licht al buiten schijnt.
'Het is geen 4 uur?'
'Neej, maar ik wou je niet laten schrikken dat het al 9uur is.' Een kleine grijns vormt rond zijn mondhoeken. Vervolgens trekt hij zijn shirt aan en daarover terug zijn gilet

'Dommerik.' Mompel ik.
'Wat zei je daar?' Een dreigende toon van Jake spreekt me aan.
'Niks..' Mompel ik terug en begin te leunen tegen het raam.
Onverwachts schiet er een hand in mijn zij en begint me te kietelen.
'Jake stop !' Roep ik door het lachen door. Hij stopt en kijkt me lachend aan met zijn tanden bloot. Zijn tanden staan zo perfect en zijn zo fel wit, zo wit als juist gevallen sneeuw waar nog geen enkele hond of kat op heeft gepist.

'Geen ochtendmens?' Krijg ik al antwoord op mijn droge blik die zijn tanden aanstaart.
Een kleine glimlach vormt rond mijn lippen.

'Jongens jullie krijgen ontbijt en daarna komen we toe in de stad. Gelieve niks te vergeten op de bus en uw afval op te ruimen. Als we toekomen moeten jullie buiten wachten bij jullie klassenleraar voor de kamersleutel.' De micro kraakt af en toe door de slechte verbinding met de luidsprekers.

'Heb je honger?' Vraag ik.
'Altijd.' Jake klopt even bij die uitspraak op zen sixpack. Airkind.
Een zakje met een ontbijtkoek en een drankje wordt ons aangegeven. Ik kijk even en zie dat ik een rozijnenkoek krijg met wat appelsap. jake daarintegen krijgt 2 chocoladekoeken en een donut met 2 brikjes fruitsap.

'Krijg jij altijd zo een exclusief ontbijtje?' Vraag ik terwijl ik naar die zak staar.
'Tja, ik heb mijn connecties.' En een chocoladekoek verdwijnt in zijn mond. Met wat tegenzin pak ik de rozijnenkoek uit het zakje en neem er een hap uit. De smaak is verschrikkelijk. Dit broodje is niet eens zoet. Een bittere nasmaak hou ik er aan over en al snel verdwijnt de rozijnenkoek terug in men zakje. Ik open het blikje appelsap en begin het snel op te drinken om de slechte smaak weg te krijgen.

Jake zit me nu al een hele tijd aan te staren. Hij zag hoe mijn gezicht van lachend naar verzuurd naar samengetrokken tot opgelucht ging.

'Heb ik wat aan van je ofso?' Ik zet men lege brikje appelsap terug neer en kijk hem aan.
'Fascinerend.' Krijg ik als antwoord. Hij pakt terug zijn chocoladekoek en eet die verder op.

'Heb je geen honger meer?' Krijg ik na 2 minuten naar buiten te staren.
'Nee..' Mompel ik terug.
'Wil je een chocoladekoek? Ik heb er wel al een hap uit genomen..' Jake kijkt me meelevend aan, alsof hij plots bezorgd is dat ik ga verhongeren ofso.
'Ik moet jouw ziektes niet.' Antwoord ik bot terug. Ik staar nogsteeds uit het raam naar de mooie gebouwen die we voorbij rijden.
'Dat was wel anders ongeveer een week geleden.'
'Jij was toen ook anders.' Oke deze zin ging volgens mij te ver, maar het is wel waar. Hij was ook helemaal anders. Niet deze klootzak die men aandacht probeert te trekken. Hij was iemand die ten minste echt om me gaf, nou ja, dat dacht ik dan toch. Ik draai me om voor sorry te zeggen maar tot mijn verbazing zit Jake naar me te lachen.
'Als je het zo wilt spelen...' Een grijns en een opgetrokken wenkbrauw worden mijn richting toegestuurd.