Kostschool met een badboy {voltooid}

Hoofdstuk 23

Caleb op foto

René

'Wat bedoel je met Jake.' Herhaal ik.
'Thomas zei me dat Jake met een ander meisje heeft zien kussen gisteren.' Ze kijkt naar de grond en voelt zich schuldig.
'Ik geloof Thomas niet. Hij heeft mij in die coma gebracht.'
Esmee kijkt me met woeste ogen aan.
'Heeft ie niet, hij houdt te veel van je, als vriendin dan. Hij praat nog best veel over je en hij is veel te lief om dat te doen, als je me zou willen excuseren ik ga nu met Thomas naar een restaurantje..'
'Buiten school?' Onderbreek ik haar.
'Het is toch maar voor een uurtje, wie merkt dat we weg zijn.' Ze kijkt me geïrriteerd aan en rolt met haar ogen.
'Maar het schoolregelement...' Voor ik mijn zin kan afmaken vliegt de deur toe.
Ik staar voor me uit, even van de wereld af zijn zodat ik alles op een rijtje kan zetten.

Thomas is op mij maar heeft Esmee als vriendin en straft me als ik bij Jake kom. Jake heeft met een andere meid gekust toen onze relatie best goed liep. Esmee is word boos op me als ik haar waarschuw voor Thomas. Caleb is de enige waar ik nu nog bij terecht kan, ookal ken ik hem niet zo goed, hij geeft me het gevoel dat ik alles tegen hem zeggen kan. Ik stap de kamer uit en ga richting de oost-vleugel van het pantenon. Op de benedenverdieping hangt een grote lijst uit met wie in welke kamer slaapt, het is geordend volgens alfabet. A ... B ... C... Cane,Casper,caleb. Ik volg met mijn wijsvinger de balk waar zijn naam op staat en kom uit op kamer 12. Oke, 1 verdieping naar boven. Ik stap de trappen op en weeral heb ik het gevoel alsof ik achtervolgd word, alsof er ogen branden in mijn rug. Maar als ik me omdraai zie ik nooit iemand staan.

Klopklop
De vuist van mijn hand tikt op de deur. Een mooie jongen met kastanje bruine ogen en chocolade bruin haar opent de deur.
'Caleb .. Ik .. Uh.' Ik weet niet goed wat ik kan zeggen, zijn haar ligt wat warrig en hij draagt een trainingsbroek met daarop het witte schoolhemd. my god. Hij ziet er zo sexy uit. Ik scan zijn lichaam.
'Kan ik je helpen René?' Hij brengt me uit men gedachten.
'Ik zit eens mee,...Uh ik bedoel ik zit ergens mee ... en ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen... Ik.. Uh.' Een beetje verstomd blijf ik staan en staar naar zijn kastanje bruine ogen.
'Wil je binnenkomen?'
Ik knik en stap dan langs hem heen, een best grote kamer verschijnt voor mijn ogen, 1 bed heeft lakens, het andere niet. Voor de rest kan ik het best vergelijken met de kamer van mij en Esmee. De zelfde meubels en dezelfde plaatsen, alleen is zijn kamer zo een 5 tal vierkante meter groter gok ik. Ik stap naar het lege bed en wijs er naar.
'Is deze kamer van jou alleen?'
Hij knikt.' Ja, men kamergenoot werd vorig jaar geschorst..'
'Wat deed hij?'
Caleb kijkt even naar de grond en staart er enkele seconden naar.
'Hij Uh... Tja, hij heeft drugs verkocht.. Binnen en buiten school.'
Mijn mond valt lichtjes open van verbazing maar al snel sluit ik die weer.
'Hoe?' Wil ik vragen maar Caleb schud zijn hoofd.
'Dat is niet belangrijk. Was er iets zei je?'
Ik open mijn mond om wat te zeggen maar sluit hem zodra ik de woorden niet kan vinden. Een zucht ontsnapt uit mijn mond, ondertussen zet ik me neer op het lege bed. Caleb zet zich neer naast me en kijkt me meelevend aan.

De leerlingen die deze namiddag kleren in de stad willen gaan kopen voor griezeltocht kunnen nu vertrekken via de schoolbussen.

De luispreker vult de stille gangen en al snel is er een rumoer aan de andere kant van de deur. Ik luisterde aandachtig naar de mededeling net zoals Caleb.
'Ga jij naar de tocht?' Vraagt Caleb me voorzichtig.
'Niet dat ik weet.'
'Hoezo niet..' Hij kijkt me vragend aan en wacht op een antwoord dat ik pas geef na een tijdje.
'Dat wou ik je dus zeggen. Ik en Esmee hebben een soort ruzie over Thomas, Jake gaat blijkbaar vreemd en ik weet echt niet wat ik moet doen.'
Caleb kijkt me een beetje geschrokken aan.
'Waarom ben ik hier zelf, je kan me toch niet helpen.'
Ik wil me rechtstellen en naar buiten lopen maar een hand dat mijn hand vastneemt houdt me tegen.
'Je kan altijd je hart luchten bij mij.'
Ik knik voorzichtig en staar naar de grond. Mijn ogen beginnen te vullen met tranen maar ik laat ze niet vrij.
'Dankje Caleb.' Zeg ik op een fluisterende toon.
Ik kijk hem even aan en zie dat hij een glimlachje naar me toewerpt. Ik glimlach terug.
'Ik ga maar eens Esmee zoeken..'
'Goed, ik moet me nogomkleden.'
Ik stel me recht en haal mijn hand vanonder de zijne. Met een rustige pas stap ik naar de deur en nog voor ik de deur sluit kijk ik hem nog even aan.
'Doei.' Zeg ik voorzichtig.
'Doei.' Krijg ik als een iets meer opgewekt antwoord.

Ik stap het gebouw buiten en tref Esmee aan. Ze komt naar me toe gerend.
'Ik zocht je overal! Kom we gaan kleren shoppen voor morgenavond!'
'Ben je niet boos?' Ik ben verwondert, ze klinkt helemaal niet boos en is daarin tegen opgewekt en blij.
'Waarom zou ik boos zijn.' Ze kijkt me onbegrijpelijk aan.
'Geen idee..' Antwoord ik snel
'Ik heb je geld al dus we kunnen vertrekken.'
Ze trekt aan men arm en sleurt me mee naar de schoolbussen.