Kostschool met een badboy {voltooid}

Hoofdstuk 21

De deur gaat toe. Ik veronderstel dat de persoon gewoon even wou kijken of ik hier nog was. Geen idee wie het was, maar ik ben blij dat die persoon me niet heeft gezien. Verman jezelf René, niemand kan je zo klein maken. Ik stel me recht en veeg de tranen van mijn gezicht. In een slenterpas stap ik richting het toilet, me even fatsoeneren voor ik de zaal terug binnenga. Ik staar naar de plek waar ik daarnet stond, waarom ben ik zo een makkelijke prooi? Als ik me omdraai kijk ik in de spiegel, ik zie licht opgezwollen blauwe ogen. Mijn gezicht heeft een rode tint door het huilen. Ik veeg de laatste traan van mijn gezicht weg. Draai de kraan open en laat het water stromen over mijn bevende handen die ik in een kommetje hou. Vervolgens gooi ik het opgevangen water in mijn gezicht, de koude druppels koelen mijn gezicht af.

Ik zie de realiteit in, Esmee is in een groot gevaar. Ik moet toch iets zeggen? Ik sluit mijn ogen. Zwart, mooi zwart. Een leegte, geen realiteit, geen problemen, geen geweld. Een schaduw, hij komt dichter. Jake , hij kust me. Ik kijk wie me kust.Thomas staat voor me. Een gemene lach klinkt in mijn oren. Ik open mijn ogen. Ik tuimel een beetje naar achter van het schrikken en bots tegen een wc deur aan. Met mijn hoofd tegen een papiertje dat van de deur afvalt. Ik raap het op en bekijk de affiche grondig.

Affiche
23-24-25 oktober 2016 vindt zich een griezeltocht in de schoolgebouwen plaats. Kom maar niet alleen anders zullen de geesten je kwellen. Na de tocht is er een zaal waar je wat kan drinken en het feest verder kan vieren. Je kan alleen de zaal bereiken als je de tocht hebt afgelegd. Dus hou je sterk en .... Griezelen maar.
23 oktober
De eerstes van 17u-22u
Tweedes van 20u- 24u
24 oktober
Derdes van 20u-01u
Vierdes van 20u-03u
25 oktober
Vijfdes en zesdes van 20u-05u

:dresscode ~> kostuum
: kostuum kan je halen op zaterdag 22 oktober in de stad.

~ georganiseerd door de leerlingenraad.

Ik haat deze bijeenkomsten. Alhoewel het maar 1 keer op een jaar valt vind ik het echt verschrikkelijk. De drukke menigte, de luide muziek, het schrikken. Ik vind het allemaal maar niks. Voorzichtig hang ik het papiertje terug en kijk op mijn uurwerk. Ow de bel gaat over 1 minuut. Het maakt niet meer uit of ik nog terugkeer of niet. Ik stap de meisjestoiletten buiten en kijk door de gang.

Tringggg

De bel vult de stille gangen. Al snel wordt die stilte opgevuld door blije kinderen die tevreden de lokalen buitenstappen op deze vrijdag. Ik blijf leunen tegen het muurtje naast de wc's tot de gangen weer gedempt zijn. Verschillende blikken bleven me aanstaren alsof ik iets aanhad van hun. Nog enkele leerlingen, die wat later uit de les kwamen, lopen door de gangen .
'Hee René . Ben je al wat beter?' Dite komt naast me staan.
'Valt best mee.' Ik staar naar de grond.
'We hebben niet veel nieuws gezien in de les hoor, ik ben er ook maar vandoor gegaan.' Dite is een vriendelijk meisje met kort zwart haar en een lieftallige glimlach op haar mond. Helemaal niet zo een sletje dat je kan haten en je dan niet meer kan gerust laten.
'Gelukkig, ik had geen zin om het in te halen.' Een glimlach vormt zich lichtjes rond mijn lippen.
'Sorry, Dingo staat daar, mijn lief. Ik ga even bij hem. Tot maandag.' Ze zwaait nog even naar me en natuurlijk zwaai ik vriendelijk terug.
Ik denk dat ik maar eens zal vertrekken naar mijn kamer, eens zien wat Esmee er van denkt om naar de griezeltocht te gaan.

'Weten jullie waar René is?' De stem van Thomas.
'Ik denk dat ik ze daar tegen een muurtje zag staan.' De stem van Dite.
Nee... , ik wil niet weer oog in oog met Thomas komen te staan, niet vandaag. Nooit eindelijk maar zeker niet vandaag. Ik heb nog niet de moed om mijn gedacht te zeggen, zeker niet na dat hij me heeft geslagen en geduwt in mijn maag. Met een haastige pas stap ik de trap op en al snel hoor ik voetstappen achter me komen. Ik begin te lopen en ren tot ik aan de bovenste verdieping kom. Rechts? Links? Rechts? Links? Ik neem wel rechts, dit moment liet me denken aan een quote.

So tell me,
Where Shall i go?
To The left, where
Nothing's right? Or
To The right, where
Nothing's left?

Ik kies voor rechts, ik hoef al deze problemen niet. In de rechtergang ren ik de eerste beste deur die ik zie binnen. Ik sta in een biolokaal. Enkele skeletten staan me aan te staren, de banken zijn oud en bekrast. Een muffe en een licht chemische geur hangt hier rond. Ik stap verder en kijk uit het raam. Thomas loopt met Esmee in zijn arm. Maar, Wie was me dan aan het achtervolgen? Ik wil het eerlijk gezegd niet weten. Met mijn hand glijd ik over de banken die met een laagje stof zijn bedekt. Dit lokaal is zo te zien al even niet gebruikt. Ik sta voor het bord en draai me om. Ondertussen veeg ik mijn handen aan men rokje af, dat vuile stof is natuurlijk blijven kleven aan mijn handen.

Ik merk wat op, een gele deur, de zelfde kleur als dit lokaal. De nieuwsgierige ik ,wil natuurlijk weten wat er zich achter die deur bevindt. Mijn voetstappen richting de deur zijn licht. Niemand moet horen dat ik hier ben. Bijna geen enkel lokaal wordt hier nog in de bovenbouw gebruikt, misschien is het ook best verlaten. Net voor ik de deurklink wil aanraken hoor ik een een luide stem.
'Je bent haar kwijtgeraakt?!' De stem gromt en heeft een eigenaardige klank.
Uit voorzorg keer ik terug naar het bord en ga achter het bureau zitten. Gelukkig heb ik dat gedaan want de deur in het lokaal wordt opengetrokken.