Selam, ben Ayla. 17 yaşındayım. Aslında bakarsanız size anlatıcağım pek bir şey yok çünkü ben sıradan bir kızım. Biricik abim, annem, babam ve ben oldukça normal bir aileyiz. Abimle gayet iyi anlaşırız bir bakıma kankayız diyebilirim. Tabiki bizim de kavgalarımız olur ama öyle çok uzun sürmez. Berrin adında çok tatlı bi kankam, kardeşim, candostum, sırdaşım var. Birbirimizi çok iyi anlar, ruh ikizi gibi çoğu zaman aynı düşünür ve aynı anda konuşuruz. Sonrada herkes gibi güleriz. J Aşk konusuna gelince de....
Öyle çok fazla ilgimi çekmiyor aslında. Tabiki hoşlandığım kişiler oldu hatta bir sürü çıkma teklifi aldım ama ilgilenmediğimi söyleyip nazikçe geri çevirdim.Taki...
....
"Ayla kalk hadi geç kalıyosun."
"Ya abi 5 dakika daha."
"Prenses son kez söylüyorum."
"Ya a-" demeden üzerime sürahi dolusu su döküldü.
"Abi napıyosun ya sırılsıklam oldum!"
"Sana kalk demiştim. Her neyse hadi şimdi git elini yüzünü yıka, saçlarını kurula ve aşağı in kahvaltı seni bekliyo." Dedi ve çıktı.
Aman yaa ne gerek vardı su dökmesine? Her neyse elimi yüzümü yıkayıp aşağı indim. Annem ve babam çoktan işe gitmiş olacak ki abim masayı hazırlamış ve meyvesuyunu bardaklara dolduruyordu.
"Ooo, abiş ellerine sağlık sofra mükemmel gözüküyor."
"Elimden gelen bu o kadar iyi sayılmaz." Ahh. Mütevazı abim benim. Bir kere de teşekkür felan et yani ölmezsin.
"Tabi tabi." Kahvaltımı hızlıca yiyip kalktım.
"Eline sağlık abiş."
"Afiyet olsun prenses. Git üstünü giyin yoksa geç kalıcaksın."
"Beni okula sen mi bırakıcaksın?"
"Evet. Bundan sonra ben bırakacağım." Dedi ve yukarı çıktım.
Üzerime lacivert kot bir şort, beyaz, üzerinde Cali yazan bir bluz ve beyaz spor ayakkabılarımı giydim. Saçlarımıda tarayıp salık bıraktım ve üzerinde çiçekler olan renkli bir bandana taktım.
Aşağı indiğimde abim BMW' si ile bekliyordu. Şimdi araba denmez BMW denir yani haksız mıyım ? Her neyse okula gittiğimde Berrin mutlu ve heyecanlı bir şekilde beni bekliyordu. Arabadan iner inmez sordum.
"Noldu kankiş bu gün çok mutlusun?"
"Ya Ayla inanamıcaksın ama bu gün parti var ve sende benimle geliyosun hatta okuldan sonra beraber alışverişe çıkıyoruz. İtiraz istemiyorum!"
"Kusura bakma kanka ama ben bu gün hiç havamda değilim. Hiçbir yeroke de gitmeyi düşünmüyorum."
"Fikrini soran olmadı zaten(!)" Birden afalladım.
"Ne demek bu şimdi zorla mı götürüceksin?"
"Gerekirse evet. Bu parti çok önemli belki de hayatının aşkını bulursun. Hem itiraz istemiyorum dememiş miydim?"
"Ben ve aşk hahah güldürme beni. Ama kabul geliyorum." Biz okula girerken Kaan ve Arda bizi bekliyordu. Kısaca size tanıtıyım; Şimdi Kaan ve ben 7 yaşından beri arkadaşız ve hiç ayrılmadık. Arda ve Berrin'de 9 yaşından beri arkadaşmış. Çocukluk arkadaşları olarak 4 kişilik bir grup olduk.
"Eee bu gün parti varmış. Sizde geliceksiniz değil mi?" dedim. Tam Arda konuşacakken Kaan araya girdi.
"Tabi ki. Böyle bir parti kaçar mı? Zaten Arda'da gelicek. Bu gün okul çıkışı hep beraber alışverişe gidiyoruz."
"Kanka ben sadece ikimiz gidicez sanıyodum." Dedim ve Berrin'e döndüm.
"Biz sonuçta bir grubuz sana kabul ettirmeye çalışırken söylemeyi unutmuşum. Kusura bakma prenses."
"Ya bana prenses demeyin hem o kadar güzel değilim hem de sinir oluyorum."
"Bu okulun en güzeli sensin bu yüzden sana prenses diyoruz." Dedi Kaan. Bu gün bende mi bir sorun var anlamadım. Kaan bunu deyince de Berrin ve Arda hem sırıtıyor hem de kaç göz hareketi yapıyorlar. Ben ise duymamış gibi yaptım ve ders başladı.
