Ανάμνηση.

Αυτό..

Το μόνο που θυμάμαι τώρα, χθες και αύριο είναι αυτό.

Εκείνη την τελευταία νύχτα.

Το βράδυ που γνωρίζαμε πως ήταν το τελευταίο.

Οι αμήχανες στιγμές...

Σε εκείνη τη τρομακτική σιωπή, η οποία τα μαρτυρούσε όλα.

Μαρτυρούσε το μακρυνό παρελθόν μας...

Το τώρα και το κοντινό μέλλον...

Ξέραμε και οι δυο μας πως την επόμενη μέρα θα χανόταν για πάντα η φιλία μας.

Για αυτό το θέμα δεν μίλησαν τα χείλη μας.

Δεν βγήκε άχνα για το αυριανό πρωί.

Μόνο η σιωπή τα έλεγε όλα.

Τα λόγια περίσσευαν για εκείνο το αποχαιρετιστήριο "πάρτυ".

Από συναισθήματα εκείνης της στιγμής μόνο αυτά θυμάμαι.

Τώρα για το τι πραγματικά έγινε θα το γράψω άλλη μέρα.

Τώρα νιώθω εξαντλημένη.

Εντάξει, ψέμα έγραψα.

Πρέπει να γράψω ότι θυμάμαι. Φοβάμαι μην ξεχάσω κι αυτό.

Οπότε,...

Λεπτομέρειες στην επόμενη σελίδα.