SCSU: Venice II - Still Into You (Published under Pop Fiction)

Wakas II

Thank you for reading! I love you all! Please continue to support my upcoming stories :)

For me, heartbreak wasn't laying on my bed with a woman beside me, it wasn't talking to women who keep on distracting me from my thoughts. Heartbreak was drinking twelve shorts of vodka, trying to fill that hole she left in me, it was thinking about her every single damn time. Heartbreak was being drunk everyday and not seeing her beside me, taking care of me makes me want to follow her.

I miss her touch, I miss her sweet words, I miss how he take care of me. How she managed to see me during our gig and she supported me on everything that I do.

"Tangina mo rin, gago ka!" sigaw ni Clay sa akin, sinuntok n'ya ako sa kaliwang pisngi.

Wala akong ginawa kundi hayaan s'yang suntukin ko, it's all my fault anyway. They don't know everything, they don't know my reason

Kung hindi dumating sina Laurenz at Alexis para awatin si Clay ay baka nasa ospital na ako.

"Pinagkatiwalaan kitang gago ka!" sigaw n'ya at pilit makawala sa braso ni Laurenz.

Tinayo ako ni Alexis "You okay, dude?" tumango ako sa tanong n'ya. Tinanggal ko ang dumi na dumapo sa aking damit. Tinignan ko si Clay.

"Di'ba sinabi kong walang talo-talo sa magkakamag-anak pero ano? Pinagbigyan kita kasi alam kong nagbago ka pero putangina mo! Pinatunayan mo sa akin na hindi mo deserve ang pinsan ko!" sabi n'ya at tinulak si Laurenz para makawala sa pag-awat.

Dumating ang mga bouncers at agad kong sinabi na walang problema.

We didn't talk nor see each other for a month, naiintindihan ko naman. It's his cousin we are talking about but I want to explain to him my side because fuck, we are each others best friend yet he think lowly of me.

Every sunset, I'll go to their house to check if she's home and when twilight appears I losses hope thinking that she's still in that country.

"Oh hijo, nandyan ka nanaman?" lumabas ang isang matandang babae sa gate nila, may dala s'yang malaking itim na supot, magtatapos siguro ng basura

"Opo, nandyan na po ba si Venice?" tanong ko at sumilip nakabukas na gate para tignan kung sino ang nasa loob.

"Ah, hindi mo ba nabalitaan?" tanong ni Manang habang naglalakad papunta sa malaking garbage bin. Sinundan ko s'ya

Anong nabalitaan? Na-ospital ba s'ya? May sakit?

Napapikit ako ng mariin, sigurong ako ang may kasalanan kung bakit s'ya nasa ospital ngayon.

"Wala na sila, pumunta ng Amerika." sabi n'ya at tuluyan ng tinapon ang malaking supot

Nanlaki ang mata ko, tinignan ko ulit ang bahay. Nakabukas ang mga ilaw sa garden at sa gate pero kapag titignan ang mga ilaw sa kwarto ay nakapatay, lahat.

She's kidding, right? It can't be... she can't leave me.

"Kailan po ang balik nila?" tanong ko, umaasa na sana nagbakasyon lang sila because of sembreak

Medyo natawa si Manang sa tanong ko "Naku, hijo. Ikaw yung boyfriend n'ya diba? Hindi ba nakapagpaalam sayo?" tumikhim ako, she said good bye to me because I thought that was for our breakup! May mas miserable rason pa pala ang "Good bye" n'ya sa akin

"Hindi na babalik si Venice, doon na sila titira. Para samahan iyong Ate n'ya doon. Uso naman ang internet sa inyong kabataan kaya doon mo na lang s'ya kontakin." sabi ni Manang at nagpaalam na para pumasok sa loob.

Fuck, I waited here for a month pero wala pala ang taong hinihintay ko?! Bakit walang nagsabi sa akin? Shit, I must go and follow her!

"What the fuck are you doing, dude?" tanong ni Clay, tinanguan ko lang s'ya at naglagay ulit ng Jack Daniel's sa baso ko