Pure Regrets

Chapter 4

-4-

I thought this happiness will last forever. I thought he will always be there to catch me whenever I will fall. But life will never be that fair. Nakakalungkot. Sana di ko nalang binigay ang lahat to the point na nakalimutan ko nang magtira sa sarili ko. At sa huli ito ako napag iwanan. Sana di nalang ako yung gumawa ng mga assignment at tumulong sa mga projects nya. Nasayang lang lahat ng effort ko.

Ito yung story namin ni Ryan from the beginning. And I will start by introducing my self.

Ako nga pala si Joy. Isa akong tipikal na babaeng lumaki sa pangkaraniwang buhay sa lipunan. Nag aral sa mga public schools. Di tulad ng iba na kasama sa "elite" class sa society. Di ako ganong maganda. Simple manamit at hindi malakas ang dating. Balahura nga daw ako e. Isang babaeng malakas tumawa at kinakaibigan ang mga taong alam kong totoo sakin. Medyo matalino dahil suki akong maging top 1 sa klase since elementary. Maayos naman ang takbo ng buhay ko e. Lahat nasa tamang kinalalagyan. Hanggang sa dumating ang taong iibigin ko.

This story started 5 years ago but I can still remember everything that happened. Every moments and memories na pinanghahawakan ko. Kasi ito lang ang meron ako. Ito lang ang nagpapasaya sa buhay ko ngayon.

--

Pasukan na pala bukas. Bagong gamit, damit ay syempre Teneeeeeeen! Dagdag baon mga tol. Haha. Syempre dagdag taon sa high school kaya dagdag baon. Mahirap nang magutuman di ba?

Nagprepare na ako ng mga gagamitin ko para sa first day including ang tradisyunal na introduce yourself. Haha. Paksyet ekzoited na ako for tommorow. Haha. Kung tinatanong nyo kung bakit ko pinaghahandaan yun e wag na kayong magtaka. Gawain ko na yan ever since nagkaron ako ng kamalayan. Haha. Mahirap nang mapahiya sa harapan ng buong klase no! Hope you'll undestand ok!

KINABUKASAN

(1st day of school 2008)

Nagmadali akong mag ayos ng sarili ko. Hinihintay na ako ng mga kaibigan ko. Tss.

Kailangan ko nang magmadali. Kailangan ko pang hanapin yung room ko. E an laki pa naman ng school namin. (pilot school po kasi ng city namin sa highschool division). At nilakad na namin ang pagkahaba habang daan at sumakay ng jeep papuntang school. Pagbaba namin ay naglakad na naman kami ng matagal. (pasensya po talagang malayo ang school sa place namin e.) Naghiwahiwalay kami ng landas pagpasok ng gate. Kailangan kong magmadali at baka malate ako.

Pagdating sa room,

booom!

Wala akong former classmate. Tss. Loner po ako. Nakakalungkot lang. Ilang saglit lang ay dumating na ang adviser namin. Huhu. Mukang terror mga ateng. At nagpakilala na sya. Matik na yan! Syempre iisa isahin na kami di ba?

Wala kaming palag sa tradisyunal na introduce yourself na yan. Nakakakaba. Peste.

Pagkatapos kong magpakilala, naghanap na ako nang mauupuan. Nakakita ako ng upuan sa likod ng group 1. Saktong sakto talaga dahil tabi pa ng pintuan. I tried to make friends agad para di loner di ba? And luckily, meron akong naging kaibigan agad.

Then,

I felt na someone is looking at me. At paglingon ko, I saw HIM na kung makatitig wagas. The boy who will make my life so complicated. To think that he noticed that I am aware of him staring at me, tumingin sya sa ibang direction. After ilang minutes, talagang nakatingin si mokong. Nakakairita kaya.

At dahil maldita ako, o.O so i gave him a why-are-you-staring-at-me glare.

===============================

P.S po :>>

Medyo mahaba haba po ang flashback ni Joy bago pa sya tuluyang masaktan ni Ryan at umeksena si Fred.

GOODLUCK po sa akin.

<3