4.BÖLÜM

62 3 1
                                    

çok farklı ,daha önce hic hissetmediğim bir şey.Çok yakışıklı birini gördüğümde off analar neler doğuruyor diye hayranlıkla çarpan kalbim bu sefer daha deli ve acımasızca çarpıyor ,beni aklımı dinlemiyor .Hani radyoda ansızın gelen romantik bir şarkıdan kalbin aklın sana bir pay çıkarırya kendini üç dakikalına da olsun içini dinlersin ama ondan sonra gelen hareketli şarkıyla aman be dersin şuan öyle bir haldeyimki o şarkıdandan da kendime şuan içinde istemsizce olay şeye bir pay çıkarabilirim doğrusu.
İstemsizce kendimi attığım sınıfta boş olduğunu sandığım sıraya kendimi atmıştım. Az önce ne oldu ne yaşadım kendime unutturmaya çalışıyordum .Kendimi kandırmaya çalışıyor "Ne olcak yani ben düşüyordum o da beni tuttu,tutmasaydı daha mı iyiydi yani bıraksaydı da düşsemiydim."Aklıma o anı unutamaya çalışıyor , ama istemsizce delice çarpan kalbimi sakinleştirmeye çalışıyordum . Ama bu pek mümkün olmayacağı belliydi. Önündekiler, camın kenarında duranlar, heyecanla sınıfa girenler duymak istemesmedende  benden ,bizden bahsediyorlardı. onları susturmak istiyordum ama bunu önce kalbimde yapmam gerektiğini biliyordum .Onları duymazlıktan geliyordum.Zil çalmış hoca sınıfa gelmişti ,yoklama almaya başlamıştı.
–Semih nerde gelmedimi bu gün?
Dediği anda çalan kapıdan gelen ses
–Burdayım hocam birinin hayatını kurtardım da geç kaldığım için özür dilerim.
Herkez bana bakıp gülüyordu , hocanın susun artık dedikten sonra susmuşlardı hiç bu kadar utandığını hatırlamıyordum.
–Tamam Semih geç yerine
Kafamı öne eydim hayır ona bakmamam lazım. Ona bakmasamda bana geldiğini anlıyordum gelme gelme..
Yanıma oturdu, ne yapmaya çalışıyo bu cocuk beni kabten öldürmeyemi çalışıyo niyeti pek iyi olmadığı kesin. Kendimi tutamıyordum az önce beni rezil etmesinin birazda siniriyle
–Ne işin var senin burda kalkana yerimden başka yermi yok !
Bana cevap vermiyor , aksine gülüyordu .
–Bunu ben sana söylemem gerekiyordu herelde.Hadi kızım ikile.
–Ne diyosun sen ya kimi kovuyosun  gitmiyorum rahatsız oluyosan defolur gidersin ,ben gayet iyiyim hatta baya rahatmış burası çok sevdim.
–Gamze suss.
–Sen benim adımı nerden biyosun?
–Sen benimkini bilmiyorsun sanki.
Cevap veremedim nasıl bir insan bu az önceki prens ,şimdi odun olmuştu.Ama prensten oduna dönüşmesi kalbimin delice çarpmasını hala durdurmuş değildi.Bütün gün bana laf atmasını bekledim ama onda tık yoktu. Arasa sırada bana baktığını hissediyordum ama anlamamıştan geliyordum .Kesin oda benim ona baktığımı anlamıştır anlasın pekte umrumda değildi kendime engel olamıyordum.
Günün bitmesine bir ders kalmıştı dersi dinlemek istemiyordum zaten istesemde dinleyemiyordum . Kafamı sıraya koymuş uyumaya çalışıyodum.Onun varlığını unutmaya çalışıyor, biraz yattıktan sonra kafamı kaldırmıştım . Oda kafasını sıraya koymuştu.Daha önce sadece gözlerine net bakabildiğim o cocuk şimdi bütün benliğiyle yanımdaydı ve şimdiye kadar gördüğüm erkeklerden daha farklıydı. Onu izlemeye daha fazla dayanamadım tekrar koydum kafamı sıraya zilin çalmasını bu eziyetin bitmesini bekledim.

MUHTEMEL AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin