وصل الاسبوع لآخره و قدر و ادهم فاضلهم حاجات بسيطة و يخلصوا البيت.
يوم الاربعاء، الصبح..
صحيت قدر علي صووت الموبايل، بصت فيه لقيته ادهم،
-صبااح الخيير
-صباح الفـل. عشر دقايق و هبقي قدام الباب عندكم
-ليه؟
-تنزليلى نروح نشترى آخر حااجة فضلالك فالشقة عشان نخلص
-مانا كنت نازلة مع ماما!
-خلاص تنزليلى انتِ و هى. اكيد يعني مش هسيبكم تتبهدلوا فالمواصلات
-طيب تماام. هقولها و هنجهز
-مااشى وانا مستنى
-انت وصلت؟!!
-على اول الشارع ااه
-طب اقفل بقى بدل ما اخليك تستنى كتير
-ياعم استنااك سااعة ساعتين ولا يهمك
ابتسمت قدر: قوول يا صبح يا ادهم
-يا صبح ياختى
ضحكت: مااشى يلا بااى
-سلام
قفلت قدر مع ادهم و نطت من عالسرير و راحت لمامتها فالمطبخ،
قدر: ألبسى يا ماما
استغربت سلوى: صبااح النور يا قدر!
قدر: اه صح. صباح الخير!! .. المهم بس ألبسى
سلوى: ألبس ليه يا بنتى؟!!
قدر: ادهم مستنينا تحت. نرووح نجيب الحاجات الاخيرة و نقابل علا و نورهان فالشقة هناك و نفرشها و نقفلها بقى
سلوى: مانا و انتِ كنا نازلين. ايه اللى جااب ادهم دلوقت!
قدر: اتصل و قاللى مش هسيبكم تتبهدلوا فالمواصلات
سلوى: فيه الخير والله .. طيب، انا هحضر نفطرلنا لقمتين و بعد كدة نلبس و ننزل
قدر: ايييه كل ده!! الراجل واقف مستنينا تحت!!!
سلوى: مناكلش يعنى!
قدر: هنجيب ساندوتشين ولا حااجة فالسكة
سلوى: طيب مااشى
نورهان قاعدة فمكتبها و علا زاارتها و قاعدة معاها،
نورهان: ....طب و بعدين؟
علا: و بعدين نشوفلها الفستاان بقى
نورهان: يارب بس تكفى فلوسناا
علا: لالا ان شاءالله تكفى؛ طاقمين و بيجامة و علبة مكياچ و الفستاان بقى. مش عايزنها تحس انها مش عروسة زى بااقى العرايس يا نورهان
نورهان: لا ان شاءالله هيبقى يومها حلو و تنبسط. و اكرم نااوى يجيبلها الفرقة اللي بتزف دى هنخليها مفاجأة
استغربت علا: اكرم! اكرم بتاعنا ده؟!
نورهان: ااه
علا: هو نسى قدر؟
نورهان: ااه الى حد ماا. ادعيله ينسااها بجد بقى
علا: وانتِ فارق معاكى اوى كدة ليه؟
نورهان كانت هترد بس شافت على الجمل جاى عليها فقامت وقفت
استغربت علا: فى ايه يا بت! (بصت ورااها لقيت على الجمل بس هى متعرفهوش شكلاً): نعم حضرتك؟
نورهان اتوترت من رد علا فشاورتله عالكرسى التانى عشان يقعد: اتفضل يا فندم اتفضل
بصتلها علا بإستغراب
على: انتِ صاحبة قدر، صح؟
نورهان: ايوة يا فندم
بص لعلا شوية: وانتِ كمان؟
علا: المفروض ارُد وانا معرفش مين حضرتك؟!
نورهان (لعلا): استاذ على الجمل يا علا
علا: بجد! آسفة جداً على قلة ذوقى معلش .. ايوة انا صاحبتها
على: جميل .. انا هشترى لقدر فستان فرحها على ابنى. فلو امكن تروحوا مع السواق تشتروه لأنى معرفش ذوقها. الفلوس هيتصرف فيها السواق، و الفستان هيجى على عندى.
بصوا علا و نورهان لبعض بإستغراب مخلوط بفرح
على قبل ما يمشى بصلهم: ياريت متقولولهاش حاجة .. اجهزوا نص ساعة تكونوا فالعربية
نورهان: حاضر يا فندم
خرج على من المكتب
بصتلها علا و لسة الدهشة على وشها: انا مكنتش بتخيل صح؟
نورهان: لو مكنتش لسة شاربة قهوة دلوقت و متأكدة انى مش هنام كنت قولتلك انه حلم
علا: طب يلا يلا لمى حاجتك خلينا نظبط العرووسة
بدأت نورهان تظبط مكتبها و تلم حااجتها
علا: بس بصى
نورهان: ايه؟!
علا: متفتكريش انى نسيت موضوع اكرم
ضحكت نورهان: مااشى ياختى
