//Wrong Love||Λάθος Αγάπη\\

Καταραμένη Μέρα...

φθινοπωρινό μεσημέρι ξεκίνησαν τα βάσανα μου. Ξεκίνησε μια ανελέητη μάχη με την ζωή... συγκρούστηκα χιλιάδες φορές από τότε με την αγάπη... πάντα ήμασταν απέναντι και αυτή με χτυπούσε χωρίς σταματημό. Εγώ δεν της προέβαλα ποτέ αντίσταση. Με ξεγελούσε συνεχώς παίρνοντας γυναικείες μορφές και με τραβούσε προς το μέρος της με έντονα αρώματα και μεγάλα λόγια. Πάντα όμως όταν πλησίαζα με έσπρωχνε στην παγίδα της και με σκότωνε. Όμως εγώ μάζευα τα συντρίμμια μου και γεννιόμουν ξανά, δεκάδες φορές.

Εκείνο το μεσημέρι είχε πάρει την μορφή μιας πανέμορφης μελαχρινής κοπέλας με δύο μάτια υπέροχα, βαθιά, μελαγχολικά. Όταν την είδα πάγωσα, έμεινα άγαλμα και κοιτούσα το πρόσωπο της. Δεν ήξερα τι να κάνω, ξέχασα που πήγαινα, ποιος ήμουν. Ένα κύμα συναισθημάτων με έπνιξε και ένα σμήνος πεταλούδων βγήκε από το στόμα, τα μάτια, τη μύτη μου. Ένιωσα έναν κεραυνό να με διαπερνά και τον αέρα να με περιστρέφει γύρω από εκείνη. Το άρωμα της με κατέβαλε. Η γη γκρεμιζόταν κάτω από τα πόδια μου. Ο ουρανός γέμισε σύννεφα που έριχναν τριαντάφυλλα στην άσφαλτο της πόλης. Ο ήλιος έδυσε από την ανατολή και ανέτειλε από την δύση. Οι μουσκεμένοι βράχοι στην ακτή έπιασαν φωτιά και τα άστρα έπεσαν στο έδαφος. Οι άγγελοι κατέβηκαν και σαν ζιζάνια πετούσαν γύρω μας και με ζάλιζαν. Ένα δυνατό βουητό σκέπαζε τα πάντα. Από τις γκρίζες, τσιμεντένιες πολυκατοικίες με τα μικρά και μουντά μπαλκόνια φύτρωσαν πολύχρωμες τουλίπες και το νερό της θάλασσας βάφτηκε στα χρώματα του ουράνιου τόξου και γέμισε μικρά και μεγάλα χάρτινα καραβάκια... και όλα αυτά σε 4 δευτερόλεπτα πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου...

Ήταν αυτό που λέμε κεραυνοβόλως έρωτας ή έρωτας με τη πρώτη ματιά. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ήθελα τόσο πολύ να της μιλήσω όμως το στόμα μου σφράγισε και κλείδωσε λέξεις και συναισθήματα που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο... τα πόδια μου κόλλησαν στην άσφαλτο και έτρεμαν. Τα μάτια μου όμως έμειναν καρφωμένα πάνω της και της τα είπαν όλα χωρίς λέξεις... όταν οι ματιές καίνε λένε όσα δεν μπορείς να εκφράσεις με τα λόγια, ούτε καν με τις πράξεις. Όταν δύο ζευγάρια ματιά συναντιούνται ξεκινά μια επανάσταση.... Όταν με κοίταξε ένιωσα την καρδιά μου να σπάει, να συνθλίβεται. Ήταν αυτή η μαγική στιγμή που τα μάτια μου αντίκρισαν τα μάτια της και είπα από μέσα μου «διάολε αυτή θέλω να είναι η αιτία της καταστροφής μου»... , ήμουν μικρός και ανόητος δεν ήξερα τι έλεγα, και τελικά αυτή ήταν η καταστροφή μου... αυτά τα μαύρα ματιά...