zoektocht

winkelen

Lotte wandelde door de stad. Ze wou naar de Intertoys, de Blokker, de Action en de Hema. Ze bedacht hoe ze het beste kon lopen. Eerst naar de blokker. 'Klingelingeling!!' Klonk het toen Lotte binnenkwam. Ze keek rond. Op dat moment waren er niet zo veel mensen in de Blokker. Lotte liep meteen door naar het speelgoed. 'Wel een beetje kinderachtige spullen zeg. Nou ja, kijken kan geen kwaad.' zij ze. Toen ze zeker wist dat er niks leuks voor haar was, liep ze weer naar buiten. Dan maar naar de Hema. 'Klinklong', klonk het toen ze binnenkwam. Deze keer liep ze naar de knutselspullen. 'Wow, wat veel.' Er lagen stempels, gekleurde papiertjes, pennen, stiften, potloden, gummen, kleurboeken, lijm, scharen en nog veel meer. Ze bekeek de prijzen. Wel een beetje duur. Dat werd ook niets. Bij de Action was alles heel goedkoop. Lotte kocht stempels, stiften, gummen, gekleurd papier, ponsjes, gekleurde pennen, potloden, lijm, knutselpakketten en knutseldozen. Lotte liep naar de kassa. Ze had alles nauwkeurig nageteld. Als ze goed had gerekend had ze $1,10 over. 'Hallo.' zij de vrouw bij de kassa. 'Hoi!' Ze scande alle spullen. 'Dat wordt dan $5,70.' Lotte schrok. 'Ik.. ik heb maar 5 euro.' 'Tja, dan zal je spullen weg moeten doen.' Lotte ging met haar ogen langs de spullen. 'Doe de gummen maar weg. Moet er nog meer weg?' 'Nog 40 cent.' 'Ehh....' Wat moest ze nou weg doen. Ze vond alles even leuk. 'Als je de pennen wegdoet komt het precies uit.' Lotte slikte. Die pennen vond ze juist zo mooi. Nou ja, wat moet dat moet. 'Doe maar.' zij ze met een brok in haar keel. Lotte gaf de vijf euro. 'Wil je het bonnetje mee?' 'Ehhh.... ja doe maar.' Toen ze de winkel uitliep, ging ze naar een tafeltje. Ze zette alle spullen op tafel. Ze pakte het bonnetje uit haar zak en begon alles te checken. 'Hé, dit klopt niet. Ik heb maar een pakje met ponsjes gekocht, en hier staat drie. En ik heb helemaal geen tekenboek gekocht. Dat scheelt alweer 20 cent. Ik moet hiermee terug naar de winkel.' Snel liep Lotte weer naar binnen. De mevrouw zat nog achter haar kassa. Er stonden even geen mensen. Lotte liep gelijk naar de kassa. 'Mevrouw, er klopt hier niks van. Ik heb maar een pakje ponsjes gekocht en geen tekenboek. En er staan nog veel meer leugens op dit bonnetje. Kunt u het opnieuw scannen? Met de gummen en de gekleurde pennen erbij?' De vrouw werd helemaal rood. 'Ikke.. ehh..... nou kijk ehm dit is een eh.. misverstand. Ja dat is het, een misverstand.' 'Nou, het maakt me niet uit, maar ik wil mijn gummen en pennen en mijn $1,10. Dus kom maar op.' De vrouw scande de producten opnieuw, met de pennen en de gummen erbij. Stilletjes stopte ze de spullen in een tasje en gaf ze me het wisselgeld. Snel telde Lotte het na. 'Mevrouw dit is 1 euro 20, dat is toch 10 cent te veel?' 'Nee, dit is een speciale korting. Als je voor meer dan 3 euro koopt, krijg je 10 cent korting.' zij de vrouw. Stilletjes zij ze erachteraan nog, 'Vooral voor mensen die zijn bedrogen door het stomste mens ter wereld.' Meteen kreeg Lotte medelijden. 'Het is al goed. Ik zal het er alleen met mijn eh.... kennis over hebben. Ik zal het verder aan niemand vertellen. Maar doe het niet meer he?' Lotte liep vrolijk en verbaasd weer weg. De vrouw achter de kassa trok een beduusd gezicht. Wat was dat toch een lief kind. En ze weet precies wat ze doet. Wat een zelfverzekerdheid had ze. Ondertussen liep Lotte weer door de straten van de stad. Het werd al een beetje donker. Een voor een floepten de lantaarnpalen aan. Straks kom ik nog te laat. Wat zal Angelique wel niet denken. Met een vaart rende Lotte naar het gemeente huis. Had ze alles? Ze had haar tas met spullen, haar fietssleutels zaten in haar zak en het bonnetje ook. Ja, ze had alles. Ze liep de trap op van het gemeentehuis op. Ze was benieuwd of de vrouw achter de balie haar deze keer wat vriendelijker zou ontvangen.