zoektocht

logeren

'Nou, heb je wat leuks gekocht?', vroeg Angelique toen Lotte binnenkwam. 'Ja, allemaal knutselspullen.' De mevrouw achter de balie had haar deze keer wat vriendelijker ontvangen. En nu zat ze weer bij Angelique. 'Nou leuk, ik ben bijna klaar. We gaan zo naar mijn huis. Misschien kun je bij ons thuis nog wel even knutselen.' 'Maar ik ben wel op de fiets. Ben j... bent u met de auto of op de fiets?' 'Zeg maar je. Ik ben met de auto, maar ik heb altijd de fietsendrager achterin liggen.' Na tien minuten zij Angelique: 'Ik ben klaar, kom we gaan.'  Samen liepen ze naar buiten. Angelique haalde de fietsendrager uit de auto. Ze klapte hem uit en zette hem achterop de auto. 'Waar is je fiets?' 'Hij staat daar om de hoek. Ik haal hem wel even op.' Samen tilden ze hem op de fietsendrager, en bonden hem vast. 'Stap maar in.' zij Angelique. De reis leek uren te duren. Ondertussen vertelde Lotte over het winkelen en dat de mevrouw bij de Action niet eerlijk had gedaan. Dat ze daarom terug was gegaan en dat ze toch nog die pennen en de gummen kon kopen. Dat ze dacht dat ze iets was vergeten. Dat ze snel naar het gemeente huis was gefietst. En dat de vrouw achter de balie deze keer iets vriendelijker deed. Toen ze klaar was zuchtte ze diep. 'Zucht.' Wat maak ik toch veel mee, dacht Lotte. 'Wat een verhaal, zeg, ben benieuwd wat je morgen te vertellen hebt!', lachte Angelique. Toen ze aankwamen parkeerde Angelique de auto en liepen ze naar een mooi groot huis, met een balkon. 'Wat een groot huis......', zij Lotte. Ze liepen naar binnen. 'Hallo!', zij een lage stem, 'Dus jij bent Lotte.' 'J-j-ja, hoe w-weet u d-d-dat.' 'Je hoeft niet verlegen te zijn hoor, ik doe je niks.' Pfoe, dat was gerustellend, dacht Lotte. Toen begon hij te bulderen van het lachen. "Hahahahahaha, HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA, HIHIHIHOHIHOHOHOHI, HOHOHOHOHO!!!!!!!" 'Sorry voor zijn gelach. Hij heeft niet zo'n goede humor, maar hij moet wel altijd om zijn eigen grapjes lachen. En hij is vaak dan ook de enige die lacht. De meeste mensen merken dan niet eens dat hij een grapje heeft gemaakt.' grinnikte Angelique. 'Oh, hoe laat gaan we eten?', vroeg Lotte al wat minder verlegen. 'Ligt eraan, wat wil je eten?', vroeg de man, waarschijnlijk de man van Angelique. Lotte was verbaasd. Er was nog nooit aan haar gevraagd wat ze wilde eten. Behalve dan op haar verjaardag. 'Waar kan ik uit kiezen?', vroeg Lotte die nog steeds verbaasd was. 'Even denken, uit..... de hele plus behalve spruitjes.' Lotte's mond viel open van verbazing. 'Pizza, ik wil pizza eten. Dat  heb ik al jaren niet gehad.' 'Oke, dan hebben we geluk, ik heb nog pizza's in de vriezer liggen. Welke wil je, hawai, ui, champignons of spinazie.' 'Hawai!', zei Lotte met een glans in haar ogen. Die avond aten ze heerlijk. Lotte voelde zich geweldig. Na het eten ging ze knutselen. Ze wilde een bedankkaartje maken. Toen ze op de helft was zei Angelique: 'Ga je mee naar boven? Ik denk dat je zo naar bed moet.' 'Ja, ik kom eraan.' Samen liepen ze naar boven. Lotte deed haar pyjama aan en kroop in het logeerbed. Angelique zong nog een liedje en liep weer naar beneden. Lotte dacht na over deze hele dag, maar al snel viel ze in een diepe slaap.