zoektocht

Op zoek

'Lotte, wakker worden. Ik moet zo naar mijn werk, en jij zo toch mee om naar je moeder te zoeken?' Bij het woord "Moeder" schrok Lotte wakker. 'Wat is er met mijn moeder? Is ze terug? Heb je haar gevonden?' 'Nee, nee!', lachte Angelique, 'Ik zij: "Ik moet naar mijn werk, en jij zou toch mee om naar je moeder te zoeken." 'Oh jammer', zij Lotte, 'Nou, ik zal me even omkleden en zo.' 'Oke, tot zo.' Angelique liep de trap af. Toen ze aangekleed en wel in de auto zaten zij Angelique: 'Dat wordt een flinke zoektocht, maar ik zal m'n best doen.' Toen ze aankwamen deed ze de deur van het slot af. 'Zijn wij de eerste?', vroeg Lotte. 'Nee, maar als de eerste hier aankomen is het gemeente huis nog niet open voor bezoekers.' Ze liepen weer door de lange gangen en over de grote trappen van het gemeente huis. Toen ze weer in het kamertje aankwamen, plofte Angelique gelijk in haar bureaustoel en startte de computer op. Lotte keek uit het raam. Wat is de stad groot, hoe konden ze haar moeder ooit vinden. Nee, hou op, zij Lotte in haar hoofd tegen zichzelf, niet opgeven, we vinden haar heus wel. Ze liep naar Angelique toe. 'Wat zoek je nu op?', vroeg ze nieuwsgierig. 'Ik zoek naar de lijst met namen en informatie van iedereen die in de stad woont.' Ze begon te scrollen. 'Hoe heette ze ook al weer?' 'Linda, en ze had blonde krullen.' Ze keken de hele lijst door, maar ze vonden niets. 'Misschien is ze verhuist, of woont ze gewoon in een andere stad.' 'Kunnen we niet in een oudere lijst kijken?', vroeg Lotte, 'Als ze verhuist is staat dat er misschien ook wel bij.' 'Dat kan wel, maar je hebt een kleine kans dat je haar dan vindt. Weet je wel hoelang dit gemeente huis al bestaat? En hoeveel mensen er in de stad wonen? Dat zijn er duizenden. En als je al die lijsten nagaat, dan heb je wel 5 uur nodig.' 'M-maar..... we kunnen het toch proberen. E-en.. als jij aan het werk gaat, dan kan ik er toch even in kijken. Ik weet misschien niet hoelang dit gemeentehuis al bestaat, en hoeveel mensen er in deze stad wonen. Maar jij weet niet hoe graag ik mijn moeder wil.' Er stonden tranen in Lotte's ogen, 'Ik ken haar niet goed, m-maar ik hou van haar. En jij weet niet hoe graag ik haar terug wil.' Angelique was geraakt van haar wijze woorden. 'Jawel, dat weet ik wel. Kom we gaan meteen aan de slag.' Ze keken door de lijsten en wat ze zagen was niet zo interessant. Ze zagen ongeveer dit:

   naam                                       straat/huisnummer  kinderen   tel.

1. Dirk&Rianne Bouwhuis   Dropjeslaan 143         2                  0528-294714

(Familie Bouwhuis is onderling verhuist naar Zwolle)                                                                 

2.Tom&Kim Starhouse        Kikkerstraat 50           geen           0528-482609

3. Dril&Silvia Stevans           Kringlaan 56                 3                   0528-837304

4. Sven&Saar Botermans   Vingerhoed 73             1                   0528-729856

We zouden zo nog wel even door kunnen gaan, maar dan werd het wel heel saai. Goed, waar waren we.

'Staan ze niet op alfabetische volgorde?', zuchtte Lotte. 'Jawel, maar alleen de straatnamen. Dus daar hebben we niks aan, want we zoeken juist waar ze woont.' antwoordde Angelique. Ze gingen weer verder. En toen zagen ze dit:

       naam                                   straat/huisnummer   kinderen    tel.

22. Stef&Klaartje Stink        Kanonlaan 58              6                    0528-837169

23. Frank&Anna Horses      Horsesstraat 29           geen             0528-726595

24. Ron&Isa Nijman             Boontjesweg 78           3                    0528-924561

(Familie Nijman is onderling verhuist naar Apeldoorn.)

Wow, het wordt met het stukje saaier. Nou ja, daar gaat ie weer.

'We vinden haar nooit.' zuchtte Angelique, 'Zullen we stoppen?' 'Alsjeblieft', smeekte Lotte, 'Nog héééééél eventjes, toe, doe het nou voor mij.' 'Goed dan', zij Angelique, die niet tegen het verdrietige gezicht van Lotte kon, 'Nog heel eventjes.' En daar gingen ze weer. En toen zagen ze dit:

Nu denken jullie, nee hé, niet weer. Maar nu gebeurt er iets anders dan je denkt want ze (nogmaals) zagen dit:

       Naam                                     straat/huisnummer      kinderen     tel.

46. Klaas&Joanne Dijkstra  Kwaakstraat 98               5                      0528-826515

47. Druif&Peer Citroensap  Kanonlaan 73                  2                      0528-826180

48. Hans&Linda  Kosmos    Kanonlaan 98                  1                       0528-147825

(Familie Kosmos is onderling verhuist naar een onbekend gebied.)

49. Pim&Saar Simpel            Horsesstraat 83             geen                0528-384956

Bijna las Lotte gewoon verder totdat ze bleef steken bij die ene zin. Die ene zin die alles anders maakte. Die haar avontuur in Hardenberg maakte tot een avontuur, die ergens was. Ergens, maar ze wist niet waar. Het kon zelfs in het buitenland zijn. In... in heel Europa. Waar moest ze heen. Het kon overal zijn. Waar moest ze toch heen. Lotte raakte helemaal in paniek. Angelique, die niks doorhad, scrolde rustig verder. 'Stop! Daar staat mijn moeders naam en ze is verhuist maar er staat niet waar. Oh Angelique, wat moet ik nou doen!'riep Lotte, die echt helemaal overstuur was geworden. 'Rustig maar, sssjjj......' suste Angelique. Lotte begon plotsklaps te huilen. Ze wist niet waarom. Om alles. Om haar moeder, om het onmogelijke avontuur waar ze aan was begonnen, om Angelique, die ze als ze dit avontuur ging afmaken, waarschijnlijk nooit meer zou zien, om het huis van Angelique, waar ze altijd nog aan zal denken, om de man van Angelique, die haar zo vriendelijk behandelde terwijl ze haar niet kende, om de meestal niet zo vriendelijke baliemevrouw, om alles. Al haar verdriet en angst drupte naar buiten. Ze voelde zich gelijk stukken beter toen ze was uitgehuild. 'Rustig maar, het komt wel goed', zij Angelique nog steeds sussend. 'Ik geef het niet op', zij Lotte, die weer nieuwe moed kreeg, 'Nooit zal ik het op geven. En als ik geen zin meer heb, of moed, dan doe ik het voor mijn moeder!!' Die middag ging snel voorbij. Lotte dacht alsmaar na over hoe ze het voor mekaar kon krijgen. En Angelique deed haar werk. 'Klaar!', zij Angelique om ongeveer half 5, 'We kunnen naar huis.' Ze stapten in de auto en reden naar Angelique's huis. Ze aten lasagne van de Aldi. Mmmm.... heerlijk. Na het eten werkte Lotte nog even verder aan haar bedankkaartje. En toen ging ze naar boven. Die nacht sliep ze heerlijk. Onbeschrijfelijk gewoon. En langzaam maar zeker kwam ze in een diepe droom terecht..........