zoektocht

vlucht

Lotte zakte weer terug op haar bed. Wie was dit. En waarom wou ze een kind terwijl ze haar haat. Lotte deed de kast open en begon kleren te pakken. Ze propte alles in de grote koffer die ze ook mee had toen ze hierheen ging. Ze huilde zachtjes. 'Ze haat me, ze haat me. Niemand wil me hebben. straks wil mijn eigen moeder me niet meer.' snikte Lotte. Maar boven alles was ze bang. Wat was die vrouw met haar van plan? Waarom sloot ze haar op? Ze kon maar een ding bedenken: ze moest weg. Gelukkig had ze een wasbak in haar kamer en lagen haar toiletspullen hier ook. Toen ze alles in een koffer had gedaan dacht ze na. Hoe kon ze weg? Door het raam? Maar haar kamer was op zolder. En hoe kreeg ze die koffer mee? Zonder dat die vrouw haar zag nog wel? Ze moest het proberen. 'Ik laat gewoon mijn koffer met een touw naar beneden zakken. En dan ga ik zoals in films de lakens aan elkaar knopen.' Ze begon meteen. Ze trok het laken van haar dekbed af. En de twee matras lakens. 'Zo kom ik er nooit', zuchtte Lotte, 'Nee Lotte, niet meteen opgeven, in de kast liggen nog een heleboel schone lakens.' Er lagen nog twee dekbed lakens, en vier matras overtrekken. Ze deed er een kwartier over om ze allemaal stevig aan elkaar te knopen. Ze had nu een sliert van ongeveer vijf meter. En hun huis was acht meter hoog. Moedeloos liet ze zich op haar bed vallen. 'Denk Lotte, denk', bemoedigde ze zichzelf. 'Dat is het!!' Ze sprong omhoog en trok een stapel broeken uit de kast. 'Spijkerbroeken moeten sterk genoeg zijn.' Ze knoopte de broekspijp aan de volgende en die weer aan de volgende. Na tien minuten had ze een sliert van ongeveer negen en een halve meter. 'Yes, yes, yes!!', Juichte ze. Nou had ze nog een en een half meter over. Ze bond de ene kant stevig aan de poot van het bed. De andere kant slingerde ze uit het raam. 'Heb ik alles?' Ze keek in haar koffer. Ze had bijna geen broeken door het touw. 'He, het is veel slimmer als ik de kant van de lakens aan het bed knoop. Dan kan ik als ik beneden ben nog wat broeken losknopen.' Ze trok de sliert van lakens en broeken weer omhoog. Toen ze de broekenkant had losgeknoopt en de lakenskant goed vast, knoopte ze haar koffer aan het uiteinde en gooide ze de broekenkant uit het raam. Lotte schrok:'Straks ziet die vrouw de broeken voor het raam bungelen!' Ze klom het dak op. Gelijk ging ze op haar knieën zitten. Wat was het hoog, hoe kon ze dit nou ongezien doen?