Sweet Revenge

CHAPTER-23

*Frianne Graciana*

"Salamat,Ms. Frianne.... Mr.and Mrs. Celestial. Tatawagan nalang po namin kayo kapag nakalabas na ng ospital si Mrs. Herrera"

"Okay,chief. Thankyou"

Nakapagbigay na ko ng statements tungkol sa mga nangyari kagabi.

Kanina pa ko wala sa sarili.

Hindi ko din malaman kung paano ko ipapaliwanag at aaminin kila mommy ang lahat.

-

"You'll not going to have any good with revenge,Frianne! Hindi ka namin pinalaki ng ganyan!Maayos at disiplinado kang tao! Lahat ng gusto mo i ibinigay namin! Bakit ganyan ang iginanti mo?!!" sigaw ni Daddy.

Andito kami sa Garden. Inamin ko na sa kanila ang totoo.

Muntik pa kong mapagbuhatan ng kamay ni Dad ng nalaman nya.

Sa buong buhay ko,ngayon ko lang sya nakitang magalit ng ganyan.

Kasalanan ko naman talaga,patuloy lang sa pag-agos ang mga luha ko.

"Max,huminahon ka.Hwag mong sigawan si Frianne" awat ni Mom kay Dad. Hinawakan nya pa ang braso nito bilang pagpapakalma.

"Huminahon Jena? Hindi ko alam kung anong pumasok sa kukote ng batang yan at ginawa nya iyon!" naglakad papasok ng mansion si Dad.

Nakita kong nakatingin si Mom sakin ng may mga awa sa mata.

"Frianne" she stepped in front of me and gave me a hug tight.

"Mommy,I'm sorry.Sorry po." yinakap ko sya at humagulgol ako sa iyak.

"It's okay,baby.Nagulat lang ang daddy mo kaya ganun ang reaksyon nya" hinaplos nya ang buhok ko.

"I deserved his hatred,mom. I'm such a failure" nanlalabo na ang mga mata ko dahil sa mga luha ko.

"No,frianne.You're the biggest blessings we ever had.Just stop what you are planning.It's not yet late.Hindi matutuwa ang Mama mo sa nakikita nya ngayon"

One of the reasons why I love my mom so much. She's really understanding.

Kung tutuusin dapat magalit din sya,pero eto.Dinadamayan ako.

"Opo.Aalis na po ako,mom.Sabihin nyo nalang po kay dad.May dapat lang ako'ng puntahan" hinalikan ko sya sa pisngi.

"Sige anak,mag-iingat ka"

-

"Kuyaaaa...Mamaaaaa.." hinaplos ko ang dalawang lapida na nasa harap ko.

Death anniversary ni Kuya Jhoms ngayon.

"Patawarin nyo po ako" lalong lumakas ang iyak ko. Pakiramdam ko ay nasa harap ko lang sila.

Bukod sa sobrang miss ko na sila,naaalala ko yung mga pangaral sakin ni Mama nung bata pa ako.

**Flashback**

"Shana,anak.Bakit mo naman sinaktan si Cheska? Hindi ba magkalaro kayo?" tanong ni Mama sakin.Nakaluhod sya at hawak ang mga balikat ko.

"Eh kasi mama,sabi nya hindi daw nila ako isasali sa taguan dahil panget ako" kinusot ko ang mga mata ko bilang pagpunas ng mga luha.

"Naku,ikaw talaga. Hindi ba sinabi ko sayo ikaw ang pinakamaganda sa mata ng Mama? " tanong nya at tumango ako.

Halos araw-araw,matapos akong paliguan ni Mama ay lagi nyang sinasabi na ako ang pinaka maganda sa lahat.