Komiser Mert Peşimdeki Katil

Bölüm sonu

19 Mart Pazartesi

     Ortağını kaybedeli bir kaç gün olan Mert komiser için bu gün oldukça zor olarak başlamıştı. Mesleği gereği artık işine dönmesi gerektiğinin bizzat farkındaydı. Ama içinde kopan fırtına kendisini oldukça tüketiyordu. Kardeşi gibi sevdiği, yıllardır oradan oraya birlikte koşturdu ortaksız bir günde mesaiye başlayacaktı. Yapacak bir şey yoktu bu durumu çabuk atlatması için mesaide olması hem kendisi için iyi olacak hemde üzerindeki bu anının küller böylelikle daha çabuk soğuyacaktır. Kahvaltısını Sibel çoktan hazırlamıştı. Beraber mutfaktaki masaya oturup birlikte yaptılar. Eşi Mert'i çok seviyor her sabah ondan çok önce yataktan kalkıp kahvaltıyı hazırlıyor ve çoğu zaman birlikte yedikten sonra onu işe uğurluyordu. Bu günde aynı birkaç gün öncesi  günlerdeki gibi olmuştu. Sibel ile kahvaltılarını bitirip kapıda Mert'e ceketini uzatıp ona "hayırlı İşler" dileyerek uğurlamıştı. Evden ayrılan Mert komiser içindeki duygu karmaşası altında Afyonkarahisar emniyet müdürlüğününe kadar yavaş yavaş adımlarla yürümüştü. Merkezin kapısından sabahın parıldayan ışıkları altında içeri girdi. Güneş sanki bu gün kendisi için parıldadığını hissediyordu. Merdivenleri çıkarak kendi bölümü olan organize suçlar biriminin katına gelerek odasına girdi. Odanın içine girmesiyle beraber oldukça kendisini kötü hissetti. Çünkü bu odada artık bir kişi eksik bunun havası da odayı çoktan sarmıştı. Mert komiserin mesaiye geldiğini duyan Osman amir makam odasının kapısından çıkarak hızlı adımlarla evladı gözüyle gördüğü Mert'in odasına girdi. Karşısında yorgun bir adam duruyordu. Osman amirin aklında Mert için geçen düşünceler vardı. Bu adamı tekrar kazanması ve bunun içinde yaşamında bazı değişiklerin yapılması gerektiğini biliyordu. Düşündüğü bir planı vardı. Osman amirin aklındaki düşünceleri kendisine iletmek için hiç vakit kaybetmek istemediğinden olsa gerek onun odasına girdiğinde bunu ilk fırsatta söylemeye karar vererek Mert'in odasının kapısını açarak içeri girdi. Karşısında amirini görünce Mert komiser birinin odasına gelmesine çok sevindi. Kendisini buz gibi odada yalnız hissediyordu. Böylelikle birinin gelmesiyle bu ortamdan kısmen kurtulmuş oldu. Osman amir düşüncelerinde haklı olduğunu gözleriyle de görmüş oldu. Mert içeride tedirgin bir şekilde dolaşıyor kendisinin gelmesiyle boğulduğu odadan rahat bir nefes alabilmişti. Uzatmadan Osman amir konuya hemen girdi

-Evlat gördüğüme göre iznini çabuk bitirip gelmişsin.

Bu soruya cevap her halinden belli olsa da sorulması gerekiyordu Onun biraz konuşup rahatlatılması kendisi için iyi olacaktı. Osman amir bunun bilincinde olarak davranıyordu. Bu sırada amirine kısa yanıtlar vermenin kendisi için iyi olacağını düşünse de Mert artık içindekileri birileriyle paylaşması gerektiğini anlamıştı. Yoksa artık hayatı kendisine işkence etmekle geçiyordu. Amirine o üzgün gözlerle bakarak

- Amirim bir kaç gün önce bu odada şen şakrak vakit geçirdiğim Murat'ım yok artık. Benim bir yarım sanki kopup onunla gitti.

-Bak Mert bende senin kadar üzülmüş olsam da yaşanmış bir olayı geri almanın mümkünatı yoktur. Sende bununla savaşıp içindeki muharebeden galip gelmelisin. Yoksa senin parçalarını kimse toparlayamaz.

-Ne yapsam olmuyor amirim.....

-Olmuyor diye bir şey yok. Bunun bir bahane olabileceğinin ikimizde bilecek kadar hayatta yaşayarak tecrübe etmiş olmalıyız

Mert diyecek kelimeler bulamıyordu. Bu yaşlı kurt konuşmalarında tamamen haklı konuşuyordu. Amirinden Sessizce dökülecek kelimeleri dinlemeye başladı. Osman amir ise hiç istifini bozmandan konuşmasına devam ediyordu.

- Bak evlat senin için ufak bir değişiklik yapmak istiyorum. Hani bu oda var ya artık senin için işkence dolu olan anılar ile dolu olan artık sen bu odada çalışmayacaksın.Yukarı katta benim odamın bulunduğu katta idari işler bölümünde olup sahadan seni artık uzaklaştıracağım.