Güneş doğmuştu,gözlerim kapanmaya başlamıştı ama hala uyumamak için direniyordum.Kafamı yastığa bıraktım,gözlerimi ondan ayırmıyorum çünkü başka yere baktığım an uyuyacağım.
"Uyumak üzeresin."
Esnedim "evet."
"Bebekleri sever misin?" sırıtırken yüzünde sevimli bir ifade vardı.
"Çok değil,ağlamaları beni sinir ediyor."
"Ciddi misin?"
"Evet.Yoksa sen sever misin?"
Omuz silkti "Hayır,sadece seni denedim." Parmağıyla beni gösterdi "Artık yeter.Bu sondu."
"Hayır! Benim sıram.Ah,evet.Pekala.Ne kaldı? Buldum." gözlerimi ovaladım "Çalışıyor musun? Ya da okuyor falan mısın?"
Suratındaki bütün bütün sevimlilik gitti.Boynunu sinirle kaşıdı.Nefeslerinin hızlandığı farkediliyordu.
"Yanlış bir şey mi söyledim?"
Yataktan kalkıp ceketini dolabımın yanındaki askıdan aldı ve bana bakarak omuz silkti.
"Biliyor musun? Aslında haklısın.Beni kendinden uzak tutsan iyi olur." kapıyı çarpmadan önce hızla odadan çıktı.
Tek yapabildiğim ağzım acık bir şekilde şaşkınlığımda oturmaktı.Asağıdaki kapının kapandığını duyunca odamdaki açık olan camdan kafamı uzatıp bağırdım.
"Sen deli misin?"
Duymazdan gelip arabasına bindi.Sanki birden deliye dönmüştü! Odamda topuklarımı yere vurarak kendi kendime çığlıklar atarken kapı açıldı ve Elena içeriye girdi.
"Lexi! Lütfen bana onunla aşağıda karşılaşmama rağmen o manyağın burada kalmadığını söyle?"
"Kaldı! Ve şimdi birden gitmeye karar verdi!"
Elena bana yaklaşarak gözlerini şüpheyle bana dikti "Ne oldu?"
"Sadece çalışıp çalışmadığını sordum ve birden sinirlenip ondan uzak durmamı söyledi sonra gitti!"
HARRY
Odadan çıkıp aşağıya indim ve tekrar başka bir kapıyı açıp bahçeden çıkmak için yürümeye başladım.Lexi'nin sesini duyduğumda geri dönüp ona anlatma isteği beni sarmıştı.
"Sen deli misin?"
Anahtarı cebimden çıkardığımda Elena bahçeye girdi.Birbirimizi görünce bir an duracak gibi olduk ama ben adımlarımı hızlandırarak yürümeye devam ettim.
-
Arabadan inip kapısını kapadım ve evime girebilmek için yolda yürümeye başladım.Kapıyı anahtarla açmaya çalışırken arkadan birisi kolu indirerek açtığında şaşırdım.İçeriye girdiğimde Alfredo'yu görünce normale dönüp ceketimi çıkardım.
"Yine buradasın Fredo?"
"Burası benim favori yerim."
"Diğerleri burada mı?"
"Yukarıdalar,çalışıyorlar."
Sessiz kalıp dolaptan su alıp karşısına oturdum.Şişedeki tüm suyu bitirdikten sonra ağzımı sildim.
"Harry."
Gözlerimi ona diktim "ne?"
"İyi misin?"
"Gerçekten soruyor musun?"
"Evet."
"Ben yıllar önce iyi olmaya çalışmaktan vazgeçtim."
"Son günlerde emin değilim."
"Ne demek istiyorsun?"
"Günlerdir o kızın etrafındasın."
"Lexi."
"Adı Lexi olanın."
"Artık değilim.Benden uzak durmalı."
Elindeki bira şişesini sehpaya bırakıp dirseklerini dizlerine koyarak eğildi.Evet,sabah bira içiyordu.
"Sebep?"
"Hayatım normal değil Fredo."
"Benimde hayatım normal değil.Ama bir kız arkadaşım var?"
"Aynı şey değil."
"Aynı şey dostum."
Ne yapacağımı bilemeden ayağı kalkıp etrafta dolanmaya başladım.
"Aynı şey değil! Bana ne yaptığımı sorduğunda ona cevap veremedim! Lexi,üzgünüm ama ben insan öldürüyorum ve senin gördüğünde polisi arayacağın şeyler yapıyorum diyemedim!" diye bağırdım alaycı bir ses tonuyla.Sonra tekrar yerime oturup Fredo'nun bana karmaşık bir şekilde bakmasina sinir olduğumda ona çıkıştım "bana bu şekilde bakma!"
"Sakin ol." ellerini teslim olur gibi yukarıya kaldırdı "sakin ol."
"Ne yapacağım?" kafamı ellerimin arasına aldım.
LEXI
Bütün gece bir hiç uğruna uyumamanın pişmanlığını yaşıyorum.Kendime çok kızgınım.Yatakta dönüp duruyorum ama uyuyamıyorum.Yaptığı şeye bir açıklama bulmaya,bir anlam vermeye çalışıyorum ama yapamıyorum.
Telefonumdan gelen sesle ekrana baktım.Mesajın ondan olmadığını görünce telefonu kilitleyip yatağın diğer ucuna attım.
-
"Lex.Uyanma vakti."
"Hı?"
"Uyanma vakti dedim."
"Tamam."
Beni sarsarak sesini yükseltti."Sana uyanma vakti dedim aptal!"
Yerimde sıçrayıp ona sert bir bakış verdim."Ne istiyorsun?"
"Bütün gündür uyuyorsun.Gözlerini aç hava tekrar karardı!"
Kalkıp yatağımın üstüne oturdum.Yutkundum.Bugün Harry'nin nasıl gittiği aklıma gelince ufak bir çığlık attım "Aptal!"
"Lex.Yeter artık."
"Çok sinirliyim.Kafamdan silmek istiyorum ama silemiyorum.Silemem-aslında haklısın.Onu karşı hislerim olabilir ama beni üzüyor."
"Onu seviyor musun?" Elini hayretle havada salladı.
"Evet-hayır,yani olabilir neden olmasın?"
"Tanrım.Sen delirdin."
"Farkındayım."
Odamdan çıktığında arkasından ona seslenip aç olduğumu söyledim.Ben yemek yapamam.O işi o hallediyor.
"Kıçını kaldır ve markete git o zaman!" diye geri seslendi.
Söylenerek yataktak kalktım.Dolabımı açtım ve rastgele bir şortla tisört alıp üstüme geçirdikten sonra çantamı karıştırarak cüzdanımı aldım ve çıkıp merdivenlerden indim.
"Ne alıyorum?"
"Makarna ister misin?"
"Olur."
"Malzemeleri biliyorsun o zaman."
"Evet." kapıdan çıktım.
Şort giydiğim için kendime küfürler yağdırıyorum.Markete girdiğimde bir an olsun buz gibi rüzgardan kurtulduğum için sevindim.Gerekli olanları aldığımda kasada sıraya girdim ve cüzdanımdan kartımı çıkarırken tanıdık bir ses "öne geç" dedi.Gözlerimi yukarıya kaldırdığımda Harry'i görünce hem şaşırmış hem kızmıştım.Cevap vermeden önce geçip ondan kurtulmaya çalıştım.Ücreti ödeyip marketten ayrılırken omuzlarımda bir sıcaklık hissederek irkildim.
"Dışarısı soğuk.Ben arabayla geldim.Ceket sende kalsın."
"Gerek yok-"
"Lütfen."
Kollarımı ceketin kollarına geçirirken kafamı salladım.Neden hala bana iyilik yapıyor? Doğruca marketten çıkıp eve yürümeye basladım.Hiç arkama bakmadım.Onu önemsediğimi düşünmesini istemiyorum..ama önemsiyorum.
