DESKTEXT!//HUNHAN

T.12

Luhan

Sehun'la mesajlaşmamızın üzerinden iki gün geçmişti ve ne ben mesaj atmıştım ne de o bir şey yazmıştı. Durup dururken ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu fakat üsteleyecekte değildim. Sehun'a aşık olmam onun peşinden koşacağım anlamına gelmiyordu.

Evet, Sehun'a bir senedir aşıktım. Umutsuz ve platonik bir aşık. Sırf Sehun'u daha çok görebilmek için çok çalışmış ve onun gittiği liseyi kazanmıştım fakat onun sabahçı benim ise öğleci olmam bütün planlarımı alt üst etmişti.

Sehun'u sadece sabahçıların dağılmasını beklerken okulun bahçesinde görebiliyordum ki bu süre toplam 1 dakikayı bile geçmiyordu.

Sehun'la evlerimiz aynı mahallede olduğumuz için aynı ilkokula gitmiştik ve ben de Sehun'u ilk kez okulun bahçesinde koşarken düştüğümde görmüştüm. Düştüğümü görünce gelip elimden tutup beni kaldırmış ve iyi olduğumdan emin olduktan sonra bana etrafa ışıklar saçan bir gülücük armağan ederek uzaklaşmıştı.

Sabahçıların dağılacağını bildiren zil sesi çaldığında yaslandığım çitlerden ayrıldım ve okulun kapısına doğru yaklaştım. Büyük sınıflar küme küme okuldan çıkıp bahçeyi doldururken benim gözlerim Sehun'u arıyordu. Ne şanstırki bir haftadır Sehun'u göremiyordum. Sanki mesajlaşmamamız yetmiyormuş gibi bir de onu görememek içimdeki özlemi katlamıştı.

Hala okulun girişine bakarken, uzun boylu öğrenciler arasında kaybolmuş gibiydim. Okulun büyük bir kısmı boşaldığında herkes içeriye girmeye başlamıştı ve Sehun görünmemişti. Ya okula gelmemişti ya da çoktan çıkmıştı ve ben onu gözden kaçırmıştım.

Hayal kırıklığı ile sınıfıma girdiğimde sıramda görmeyi beklediğim kesinlikle Sehun değildi!

Uzun bacaklarını uzatmış ve kravat takılı olmayan beyaz gömleğinin dört düğmesini açmıştı. Ne kadar bakılası olduğundan haberi var mıydı? Ya da durun.
Ne kadar kaçırılıp, bir dağ evine saklanası ve üzerinde türlü fanteziler uygulanası?

Hala sınıfın girişinde şaşkınlıkla dikilirken, sıkılgan gözleri bir anda beni görmüş ve bana kitlenmişti. Aynı zamanda tüm sınıfın gözü de Sehun'un üzerindeydi. Sahi bu çocuğun ne işi vardı hala burda?
Şaşkınlığımı üzerimden attım ve kendime özgüven depoladıktan sonra emin adımlarla sırama ilerledim.

"Kalkar mısın?" Dedim sıramın önünde durduğumda. Gözlerimi sıranın üzerine sabitlemiştim. Sehun'a bakmaktan kaçınıyordum çünkü biliyordum ki onun gözlerine bakarsam çekim kuvvetine kapılırdım.

"Hayır." Pekala. Beklediğim cevap bu değildi. Hala gözlerim sıranın üzerimdeyken tekrar sordum.

" Sıramda oturuyorsun. Kalkar mısın?"

"Ben de hayır, kalkmıyorum diyorum."

Kaşlarım çatıldı ve dudaklarımı sinirle büzdüm. Gözlerim yavaş yavaş kaldırıp, Sehun'un gözleri ile buluşturdum. Alay parıltıları ile bezeli gözleri gözlerimi delip geçerken, kendimi sorguluyordum. Benim aşık olduğum Sehun bu Sehun' muydu? Ya da mesajlaştığım?

"Bir sorun mu var Luhan?" Yanımda beliren Kyungsoo Sehun'a öldürecekmiş gibi bakarken, gözlerimi Sehun'dan çektim ve Soo'ya sorun yok bakışları attım.

Kyungsoo mesajımı alarak uzaklaşırken ben de Sehun'a döndüm. " Sen de git istersen artık. Dikkat çekmeye başladın hoca gelecek."

"Gitmiyorum." Sinirle derin bir nefes çekerken, dudaklarımı birbirime bastırdım başımı sağa sola salladım.

"Keyfin bilir." Diyerek yanından geçmeye çalışıyordum ki bileğimde çekildiğimi hissettim. Kaşlarımı çatıp, bileğimdeki ele baktığımda Sehun'un olduğunu fark etmem şaşkınlımı öfkeyle harmanlarken sanki bileğimi tutan o değilmiş gibi hala umursamazca pencereden dışarıyı izlemesi beni deli ediyordu.

"Ne var!" Dedim dişlerimin arasından.

Ağzını cık cıklayıp başını sağa sola salladı. "Hırçın bir geyik. En sevmediğim."

Ne kadar da saçma bir yerde son bulan bölüm aşjdksl Arada böyle düz metin yazabilirim, tabii isterseniz? İster misiniz? Yoksa hep konuşma şeklinde mi devap etsin? Neyse karar sizin. Yorum yapın pls askdks

Haftaya vizelerim başlayacak yani iki gün sonra. Bu da belki haftaya belki bölüm yükleyemem demek. Amaaaaa
Belki çok oyy çok yorum gelirse bir şeyler düşünürük ajsksks

Oy ve yorum *_*