DESKTEXT!//HUNHAN

T.30 "FİNAL"

Luhan, Sehun'la mesajlaşmasından sonra başını sırasına yaslamış ve dersin deri kalanını dinleyememişti. Yine mi bir ortada bırakılma vakası ile karşılaşacaktı? Sehun'un bu dengesiz halleri sinirini bozuyor ve gelecekleri hakkında endişelenmesine neden oluyordu.

Okulun bitiş zilin çalarken, bahçede onu bekleyen bir Sehun'un olmadığını bilmek, Luhan'ın yattığı yerden kalkma isteğini köreltiyordu.

" Luhan?" Baekhyun Luhan'ın omzunu dürtükleyerek sordu.
"Kalksana, okulda kalmayı mı düşünüyorsun?"

Sesli bir iç çekerek başını gömmüdüğü kollarından kaldırdı ve Beakhyun'a baktı.

" Uyuyakalmışım." Amacı yalan söylemek değildi fakat birden ağzında böyle bir cümlenin dökülmesine engel olamamıştı.

Baekhyun'la birlikte okuldan çıktıklarında, gözleri bahçede Sehun'u aradı. Beklemeyeceğini biliyordu fakat yine de belki diyen iç sesini susturamıyordu.

"Luhan, bir şeyler mi yapsak?" Beakhyun sorduğunda, Luhan soruyu anlamasa da "Tamam," diyerek geçiştirdi. Aklı hala Sehun'daydı.

" Playstation'a mı gitsek?"

"Olur." Diye yanıtladı Luhan yine ilgisizce.

"Luhan, ben hamileyim." Luhan'ın dalgın olduğunu anlayan Beakhyun, Luhan'ı test etmek için söylediğinde, aldığı, " Peki," yanıtı, Luhan'ın ensesine vurmak için yeterliydi.

"Yah! Kime konuşuyorum ben!"

Baekhyun, sinirle bağırdığında Luhan acıyan ensesini tuttu ve öfke dolu bakışlarını Beakhyun'a yöneltti.

"Ne yaptığını sanıyorsun Beakhyun!" Diye bağırdı Luhan.

" Asıl sen ne yaptığını sanıyorsun! Bir derdin var ve benden saklıyorsan, keserim seni."

"Yok, bir şey." Diye mırıldanıp, yürümeye devam etti Luhan.

"Sehun"la ilgili mi?"

Cevap vermeden yürümeye devam eden Luhan'ı takip eden Beakhyun, aynı soruyu tekrarladı.

"Sehun mu bir şey yaptı?"

" Olmuyor galiba Baekhyun." Luhan üzgünce mırıldandığında, Beakhyun Luhan'ın kolundan tutup, hemen bir banka oturtturdu.

"Nasıl olmuyor? Biraz açık konuş."

" Sehun ve ben. Beraber bir ilişki yürütemiyoruz. "

"Cidden çok açık bu."

"Konuşasım yok Baekhyun. Eve gidiyorum ben görüşürüz." Luhan üzgünce mırıldandı ve ayaklanıp Baekhyun yanından ayrıldı. Eve gidip, uyumak istiyordu. Belki bir sonraki gün herşey düzelmiş olurdu. Hem nerede görülmüştü ki böyle bir sebepten sevgililerin ayrıldığı? Elbette barışacaklardı ve barışmak için ilk adımı Sehun'dan beklememeye karar verdi. Telefonunu çıkarıp, Sehun'un numarasını tuşladı ve telefonu kulağına dayadı. Çalmaya devam eden telefon açılmadıkça Luhan'ın yüzü düşüyor ve gözlerinin dolmasına engel olamıyordu.

En sonunda telefonu kulağından çekti ve göz yaşlarını serbest bırakarak yürümeye devam etti.

--------

Luhan, okulun bahçesinde sabahçıların dağılmasını beklerken, gözlerini okulun kapısına dikmişti. Dün telefonuna bakmamış olabilirdi ama bu gün yüz yüze konuşmaktan kaçamazdı. Luhan dün abarttığının farkındaydı fakat Sehun da çok tepki vermemiş miydi?

Sabahçıların çıkış zili çaldığında Luhan, kalabağın arasından geçip önlere ilerledi Sehun'u beklemeye başladı. Dağılan öğrenciler arasından Sehun'u gördüğünde hızla yanına ilerledi ve kolunu tuttu.