Chanyeol: Eve vardın mı?
Luhan: Evet, yatağımdayım.
Chanyeol: Evdekiler bir şey dedi mi?
Luhan: Bakkala gittim dedim. Çıktığımın farkına eve girince vardıkları için sorun olmadı.
Chanyeol: Daha iyi misin?
Luhan: En azından ağlamıyorum.
Chanyeol: Gelişme var yani?
Luhan: Sadece dışımdan ağlamıyorun Chanyeol
Chanyeol: O piç pişman olacak
Luhan: Teselliye ihtiyacım olmadığını söylemiştim.
Chanyeol: Teselli etmiyorum
Eğer pişman olup, sana geri dönerse bana bir kahve borcun olur
Luhan: Kahve dükkanı alırım sana be! Ama sanmıyorum.
Chanyeol: Aşk acısı zordur
Luhan: Bunu bana mı diyorsun?
Chanyeol: Kendi kendime mırıldanıyordum aslında
Luhan: Seni kim üzdü?
Chanyeol: Sonra konuşuruz. Uyu sen, ağlamak feci baş ağrısı yapar.
Luhan: Çok ağladın galiba?
Ve Chanyeol keşke tek ağıran yerim başım olsa
Chanyeol: Seni anlıyorum Luhan
Bu yüzden bir sıkıntı ve ya bir derdin olduğunda beni arayabilirsin
Luhan: Teşekkür ederim Chanyeol
Bu gece omzunu bana verdiğin için
Chanyeol: Bir gün de sen bana omzunu verirsin ödeşiriz
Luhan: Borcum olsun😊
Chanyeol: İyi geceler Luhan
Luhan: İyi geceler Chanyeol.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DESKTEXT!//HUNHAN
FanfictionFizik dersinde canı sıkılan Luhan, elindeki kalemle sıraya anlamsız şekiller karalıyordu. Sonra aklına, arkadaşı Kyungsoo'nun yaptığı ve ona ballandıra ballandıra anlattığı şey geldi. Neden olmasındı? Eline ispirtolu bir kalem aldı ve sıranın üstüne...
