Adri's POV
"You are too dangerous, Adriane. Who knows? Maybe someday your friends, your family, and everybody will stay away from you." Sabi ng isang boses.
"Hindi totoo yan. Hindi nila ako lalayuan. Hindi ako mapanganib. Kaya ko ang sarili ko. Hindi ko hahayaan na makasakit ako sa iba." Sabi ko habang nangingilid na ang mga luha sa aking mga mata.
"But you almost kill everybody, Adriane. You almost kill them because you are a walking killing machine. They will either die protecting you because you are useless or they will die because of you." Sabi niya sa akin at ngumisi.
"Hindi kakayanin ko. Kakayanin ko para sa kanila. May tiwala sila sa akin." Sabi ko sa kanya at nagsimula ng tumulo ang mga luha ko.
"Talaga bang may tiwala sila sayo? Or they are just pretending to trust you, for their own sake. Cause the little killing machine will kill them if they won't. Am i---" Pinutol ko ang sasabihin niya dahil hinfi ko na kaya.
"Stop! Hindi totoo yan! They trust me!" Sigaw ko sa kanya.
"Can't you just accept the fact that you are not like them. You are not normal, Adriane. You are destined to kill. You are destined to kill all of them."
"No. Please stop it! Please stop! They trust me, they love me, and I won't kill them." Sabi ko at sinugod ko ang nagmamay-ari ng boses.
"You are useless! They will die because you are weak! They will die because someone like you existed in this world! You are a walking killing Machine, you will kill everybody who get near to you!"
"Noooooooooooo!!!! Aaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh!!!"
"Aaaaaaaaahhhhhhh!!! Ha ha ha ha." Napabalikwas ako sa aking higaan. Panaginip lang pala. Tiningnan ko ang aking orasan. It is just 3 in the morning at 7 pa magsisimula ang klase ko. Napagpasyahan ko na pumunta na lang sa training room. I need a release. Nagbihis na ako at pumunta ako sa training room. Ang suot ko ngayo ay sando bra at isang jogging pants. Bago ako tuluyang pumunta sa training room ay nag-jog muna ako sa buong school ground. Pagkatapos ng aking jogging ay pumunta na ako sa training room Una ay nag-stretching muna ako upang hindi mabanat ang mga buto ko. Pagkatapos ng stretching ay sinet ko muna ang simulator. Ang simulator ay nagbabato ng ano-anong mga may talim na bagay katulad ng dagger upang mahasa ang iyong kakayahan sa pakikipaglaban. Sinet ko ang simulator sa pinaka-difficult. Pumwesto ako sa gitna at inihanda ang aking sarili. Sunod-sunod na nagbato ang simulator ng mga daggers at sinalo ko ang pinaka-unang dagger upang gawing panangga. Sinangga ko ang mga nagliparang daggers gamit ang sarili kong dagger at yung iba naman ay iniiwasan ko na lang.
Pagod na pagod ako ng matapos ang sinet ko sa simulator. Tiningnan ko ang wristwatch ko at nakita na magsi-six na. Ginamot ko muna yung mga natamo kong sugat mula sa simulator bago nagpunta sa dorm para magready sa klase ko. Pagdating ko sa dorm ay sinalubong ako ng mga naka-taas na kilay.
"Saan ka galing?" Tanong ni Althea na kala mo ay striktang nanay.
"Training room." Casual na sagot at pumunta sa kusina at uminom ng tubig.
"Anong ginawa mo doon?" Tanong niya ulit at hindi pa rin naa-alis yung pagka-strikta niya.
"Aray! Bakit ka ba nambabatok Nicole?!" Inis na tanong ni Althea kay Nicole.
"Are you stupid or what? Malamang nag-training sya doon. Training Room nga diba?" Pabalang na sagot naman ni Nicole.
"Edi wow! Anyway, Andri maligo at magbihis ka na para makapag-breakfast na tayo." Sabi ni Althea at sinuklay ang kanyang buhok. Ginawa ko ang sinabi ni Althea at pumunta na kami sa dinning hall para mag-almusal.
Hindi pa kami nakakarating sa Dinning Hall ay rinig na rinig na namin ang mga bulong-bulungan ng mga tao.
'Huy! Alam nyo na ba yung balita?'
'Ano yun girl?'
'Nandito na daw si Keira at si Jazyl!'
'Talaga? OMG! Bakit daw sila bumalik?'
'Ewan. Baka may new target.'
'Oo nga 'no? Naalala mo pa ba yung dati. Yung---'
'Girl andyan sila. Baka kung ano pa ang gawin sa atin natin niyan.'
Bulong-bulubgan ng mga estudyante at natigil lang sila yung nakita na nila kami. Napansin na bahagyang napasimangot si Nicole.
"Ayos ka lang ba Nicole?" Tanong ko sa kanya at agad naman siyang napatingin sa akin.
"Ayos lang ako bes." Sabi niya at itinuon ang kanyang tingin sa unahan. Pag pasok namin sa Dinning Hall ay napatigil ang lahat sa kanilang ginagawa at napatingin sa gawi namin. At nagsimula na sila magbulong-bulungan.
'Diba siya yung Ex ni Prince Jazyl?'
'Oo. Balita ko kaya daw sila naghiwalay ay dahil kay Princess Keira'
'Talaga? Kala ko naghiwalay sila kasi nasasakal na daw si Prince Jazyl?'
'Oo, yun yung sinabi ng iba pero ang totoo daw ay nakita daw ni Princess Nicole si Prince Jazyl and Princess Keira sa kwarto na naghahalikan.'
What? Involve dito si Nicole? Napatingin ako kay Nicole na nakakunot na ang noo ngayon. Hinawakan ko ang kamay niya at bahagyang pinisil yun. Napatingin siya sa akin at bahagyang napangiti.
"You owe me an explanation." Bulong ko sa kanya. Tumango na lang siya at ngumiti ulit. Pumunta na kami sa table namin at umorder na kami.
"Can we sit here?" Napa-tingin ako sa taong nagtanong. Si Jake yung nagtanong at kasama nya si Richard na naka-serious face at si Cobby na naka poker face. Nakiramdam ako sa paligid. Since walang balak sumagot ang dalawang to at may space pa naman dahil pang walong tao ang table namin.
"Sure." Maikli kong sabi sa kanila at kumain na lang ulit. Umupo si Jake sa tabi ni Althea at biglang namula ang pisngi ni Althea. I smell something fishy around here. Si Richard naman ay umupo sa tabi ni Nicole na walang reaction. Si Cobby naman ay umupo sa tapat ko. Tiningnan ko siya at nakatingin din siya sa akin.
"May dumi ba ako sa mukha?" Takang tanong ko sa kanya. Bahagaya siyang napa-ngiti at umiling.
"You're just too mysterious that you got my curiousity." He plainly said and look at me in my eyes. I started eating para mawala yung kabang nararamdaman ko. Damn you butterflies!
"Look who's here." A girly voice said.
