I Need You Girl (BTS JUNGKOOK FANFICTION)

chapter 3

yeshao pov

hayyy... thanks god hindi na sya masungit ngayon.

bakit ba parang tumatalon yung puso ko habang kausap ko sya? bakit ba masyado kong ninanamnam yung bawat salitang lumalabas sa bibig nya? At ang isa ko pang tanong bakit ang OA ko ngayun. kainis naman kasi ang sarap pakinggan ng sweet voice nya kapag seryoso sya.

"ahm nga pala pano ka nakakapag aral dito gayong hindi ka naman nakakakita? paano ka nagsusulat o nagbabasa?" tanong ko pa sa kanya

"KOOKIE ANAK!!!" hindi sya nakasagot ng may isang middle age na babae ang tumawag sa kanya

tinawag nya itong kookie? ^_^ waahh ang cute....

"mom?" narinig kong banggit ni jungkook sa mahinang boses

"nako anak nandyan kalang pala kanina pa kita hinahanap" yumakap muna ito sa anak at pinagmasdan ang muka nito "kookie anak anong nagyari sayo? sino naman ba ang nambully sayo?" nagaalalang tanong sa kanya ng mommy nya

"mom wag na po kayo mag alala ok na po ako tinulungan po ako ni yeshao" sabi ni jungkook

bumaling sakin ang tingin nung mommy nya "ikaw si yeshao?" tanong pa nito sakin

"ahh... opo" nagsmile lang ako

"maraming salamat sa pag gamot mo sa sugat ng anak ko" sabay kuha ng mommy nya sa dalawang kamay ko

"ah ... wala po yun" sagot ko

"pagpasensyahan mo na nga pala ang anak ko ha"

"pag pasensyhan? bakit naman po?"

"alam kong sinungitan ka nya"

"ah ou nga po pero ok na kami"

"ganyan kasi talaga yang si kookie eh, ilag sya sa mga tao feeling nya lagi syang sasaktan o bubulihin. tsaka loneler sya mag isa lang syang nag aaral sa iisang room dahil espesyal na pagtuturo ang kinakailangan nya puro pakikinig lang ang kaylangan nya para matuto. kaya parang nasanay narin sya ng magisa lang. dinala ko sya dito sa school para may makahalubilo kaya lang mas marami parin ang nanunukso o nambubuli sa kanya. siguro dapat ko nalang syang ipa home study " mahabang paliwanag ng mommy nya

hindi ko kaanu ano si jungkook o ang mommy nya. hindi ko alam pero naawa talaga ko sa kalagayan ni jungkook.

"ah..pwede po bang ako nalang ang maging kaibigan nya promise po sasamahan ko sya at lagi syang kakausapin para hindi na sya malungkot?" presinta ko

"talaga?!! gusto mo syang maging kaibigan? maraming salamat at may makaksama na sya" napayakap sakin yung mommy nya halata ang pagkagalak nito

"mom nakakahiya naman kay yeshao" banggit ni jungkook

"ahh.. hindi ok lang sakin yun gusto kita" sabi ko

"huh?" takang tanong nya

"a..ng i.. big kong sabihin gusto kita maging kaibigan hayyyssst ikaw naman kookie ay este jungkook pala di pa kasi ko tapos magsalita pinutol mo na agad" sana lang makalusot

"ah.. ganun ba.. salamat yeshao"

"anu kaba wala yun noh" sagot ko

"mabuti naman at nag karoon na ng kaibigan ang anak ko" masayang sabi ng mommy ni jungkook

ewan ko sa sarili ko nung una ko makita ang lalaking to eh bwisit na bwisit ako kasi naman akala ko num eh nakita nya na yung pinakiingat ingatan at pinakatatago ko. tapos ngayong nakilala ko na kung sino talaga sya yung feeling na sobrang saya ng puso ko dahil magkaibigan na kami syempre nakaramdam din ng pagkawa dahil sa pagiging loneler nya.

-----

oh .. yeah alright....
hello co army I'm sure kayo ang readers ko. thank you for reading my story kahit hindi naman to kagandahan

nga pala vkook ang bias ko (walang may pake)

#vpstories