I Will Follow You Into The Dark

The Truth

Chanyeol guruldayan bir mideyle ve hafifçe ağrıyan bir başla uyandı.Telefonuna uzandı ve açma tuşuna bastı.

7.23

İnleyerek kendini kalkmaya zorladı ve yatağa oturarak bir süre boş boş etrafına baktı.

Baek,ne zaman uyanacaksın,pup? Chanyeol düşündü.Sonra bacaklarını yatağın diğer tarafına atıp yatağın yanındaki komidinin üzerinde duran fotoğrafa baktı.Dikkatlice,sanki dokunuşuyla cam kırılabilirmiş gibi Baekhyun'un gülen yüzünün üzerinde parmaklarını gezdirdi.

Yada hiç uyanacak mısın?

İç çekip kendini yataktan kalkmaya zorladı ve üzerini değiştirmek için banyoya gitti.Günler gelip geçerken Chanyeol her gün kendisine tokat gibi çarpan düşüncelerle ve tereddütlerle artık savaşamıyordu.Endişeliydi,Baekhyunsuz geçirdiği her günün bir kabus olduğunu öğrenmek istiyordu ama öyle değildi.Ve Baekhyun hiç uyanmayacakmış gibi görünüyordu.

Bugün altıncı gündü ve Baekhyun'da hiçbir pozitif gelişme yoktu.Chanyeol umudunu kaybetmeye başlamıştı.

Bugün.Bugün ona her şeyi söyleyeceğim.

Chanyeol hazırlanıp evi ağır bir kalple terketti.Yürürken,bahçede oynayan küçük kızı ve yavru köpeği Bacon'u gördü.Chanyeol ona el salladığında küçük kız 'Günaydın,efendim!' diye bağırarak el salladı ve köpeği de heyecanla yalpaladı.

Chanyeol sadece sıcak bir kahve almak için durdu.Ve bilinçsizce hastaneye doğru yürümeye başladı.

Chanyeol boş kahve bardağını çöpe attı ve Baekhyun'un odasına girmeden önce derince nefes aldı;Baekhyun'a her şeyin mümkün olabileceğine dair umut vermek istiyordu,kendisi umudunu yitirmeye başlamış olsa bile.

''Günaydın,bebeğim!'' Chanyeol sesini olabildiğince neşeli çıkararak selamladı.

Günaydın,dev! Baekhyun sevinçle düşündü.

''Nasıl hissediyorsun?''  Chanyeol cevap gelmeyeceğini bilse bile sordu.

Yorgun.Sen?

''Peki,umarım iyisindir,ama ben çok uykusuzum.Dün gece pek fazla uyuyamadım,bebeğim.'' Chanyeol yüzünü ovarken iç çekti.''Ama,herneyse,şimdi seninleyim ve daha önce hissettiğimin yarısı kadar bile kötü hissetmiyorum!''

Ha Ha!Bende öyle,çünkü buradasın!

Chanyeol her zamanki sandalyesine,Baekhyun'un yanına oturdu.Büyük olanın küçük ellerini kendininkilerin arasına aldı ve başını kenetlenmiş ellerinin yanına koydu,bir süre boyunca sessiz kaldı.

''Hey,Baek?'' Chanyeol sonsuzluk gibi gelen sessizlikten sonra söyledi.

Evet,dev?

''Geçmişim hakkında senden sakladığım şeyleri bana sormayı hiç istedin mi?'' Chanyeol sordu,Baekhyun'un duyup duymadığını bilmiyor olsa bile kalp atışları hızlanmıştı.

Baekhyun sessizdi,düşünce olarak bile söyleyecek bir şey bulamıyordu.

Her zaman merak ettim,ama seni hiçbir zaman rahatsız etmedim çünkü zamanı geldiğinde bana söylemek istersen,söyleyecektin.

''Korkmuştum,bilirsin,beni bırakacağından,ya da benim hakkımda duygularının değişeceğinden.Çok korkmuştum bu yüzden sana asla anlatmadım.'' Chanyeol söyledi.

Bu dünyadaki hiç bir şey sana olan duygularımı değiştiremez,Chanyeol.

Chanyeol yine sessiz kaldı ve Baekhyun sabırlı bir şekilde onun konuşmasını bekledi.