"It's not what I think, Daniel? It's not what I think?! Then, what should I think? Tell me what?"
"The dare was off already. And she was the one who initiated it!"
"Hah! You think that I am going to buy that excuse? I saw that you responded to that freakin' kiss!"
"What? No! I didn't!"
"Shut it, Daniel John. We're over," she said then ran away, crying.
"No, Kath! Karia, please!"
Hindi siya pinakinggan ni Kath at nagpatuloy lang sa pagtakbo hanggang sa nakarating siya sa isang classroom na hindi na ginagamit.
Doon, umiyak siya nang umiyak. Sinisira niya lahat nang makta niya habang umiiyak. Ibinubuntun niya ang lahat ng sakit, galit, at lungkot sa mga gamit na nakikita niya sa loob ng kwartong iyon.
Nang mapagod na siya ay sumandal siya sa blackboard. Iyak pa rin siya nang iyak kahit na pagod na siya-physically and emotionally.
"H-how could y-you, Daniel? H-how could you?" sabi niya habang umiiyak
*ring* *ring*
Kinuha niya ang cellphone niya mula sa bulsa ng palda niya at tinignan ang caller ID.
Julia calling...
Pinunasan niya ang luha niya at huminga nang malalim bago ito sinagot.
"H-hello, Juls?"
"Kath? Okay ka lang? Nasaan ka na?"
"I-I'm fine, Juls."
"Umiyak ka ba?"
Saglit siyang natahimik pero maya-maya ay sumagot din. "H-hindi. May sipon lang ako."
Bumuntong-hininga muna si Julia bago sumagot. "Dalian mo nalang, Kath. Malapit nang mag-six. Maghahanda pa tayo para mamayang 10."
"Sige. Bye." At ibinaba na ni Kath ang tawag.
Huminga ulit siya nang malalim bago siya tumayo nang maayos. "This will be the last, Kath. Maging matatag ka."
Iyan ang huli niyang sinabi bago niya malakas na sinuntok ang blackboard na naging dahilan upang mabutas iyon.
"Huli na 'to." At umalis na siya sa lugar na iyon na puno ng galit at sakit sa puso.
***
Edited.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
