Αφού συνερχομαι κοιτάω τη μιχαελα.
- Δεν έπρεπε. Της λέω
- Το ξέρω, αλλά ήθελα να με καταλάβεις.
-Κι έπρεπε να με καταστρέψεις?
- Εσύ είπες ναι! Θυμάσαι?
- Αφού ξέρεις ρε γαμωτο!
-Τι πράγμα ?
- Αστω ξέχνα το.
- Οχι όταν ξεκινάς κάτι θα το τελειώνεις!
- Ξέρεις γιατί πριν από δύο χρόνια μετακόμισα εδώ ?
-Οχι πότε δε μας είπες.
Βλέπω την απορία στα μάτια της και αποφασίζω να της το πω.
- Όταν ειμουν 15 ξεκίνησε κάτι με ένα αγόρι, τον Χρήστο, ήταν 17. Στην αρχή όλα ήταν υπέροχα, ήταν σαν παραμύθι. Εγώ όμως ήμουν ανώριμη, δεν είχα καταλάβει πόσο μ'αγαπουσε. Αφού πέρασαν δύο μήνες τον βαρέθηκα και αποφάσισα να τον χωρίσω. Πηγα στο σπίτι του, του το είπα με κοίταξε στα μάτια, με φίλησε απαλά στο μέτωπο και μου είπε "Να προσέχεις Σία θα Σαγαπαω όπου και να μαι.." Εγώ δε κατάλαβα γιατί το είπε αλλά το επόμενο πρωί κατάλαβα,κατάλαβα πως εξαιτίας μου ένα αγόρι 17 χρόνον στις 1:30 το βράδυ άφησε την τελευταία του πνοή πανω απο τη φωτογραφία μου.
Μόλις τελείωσα το μονόλογο μου με πήρε αγκαλιά.
- Δε πρέπει να πιστεύεις πως φταις!
-Φταίω γιαυτό θα..
- Τι θα?
- Θα δώσω και γω ένα τέλος.
Δεν απάντησε έκλαιγε όπως και γω και τα λεπτά περνουσαν, η ώρες περνουσαν, ο χρόνος περνούσε...
