Μετά από αυτό έφυγα, έφυγα για να βάλω σε τάξη τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου.
Συναισθήματα πρωτόγνωρα που για να λέμε την αλήθεια δεν πιστεύα πώς υπάρχουν, δεν πίστευα πως θα τα νοιωσω και προπάντων δεν πιστεύω πως θα γεννηθούν από το φιλί της Μιχαελας.
[...]
Το βράδυ ήρθε πριν το καταλάβω νομίζω πως είναι καλύτερο να περνάει γρήγορα ο χρόνος διότι δε καταλαβαίνεις τόσο έντονα τα προβλήματα.
4:45 π.μ
Δε μπορώ να κοιμηθώ κάθομαι κοιτάζοντας το ταβάνι και σκέφτομαι, την σκέφτομαι αλλά τις σκέψεις μου σταματάει ο ήχος του κινητού μου.
- Ναι? Απαντάω προσπάθοντας να καταλάβω ποιος είναι.
- Κοιμόσουν ? Ρωτάει η Μιχαελα.
- Οχι δε μπορώ.
- Ούτε γω, θέλω να ρθεις σπίτι μου μπορείς ?
- Τώρα ?
- Ναι! Μου λεει και ακούω ένα αναφιλιτο να ξεφεύγει απτο στομα της.
Δε το σκέφτηκα πολύ, έτσι κι αλλιώς μόνη ημουν, οι γονείς έλειπαν ταξίδι.
Μετά από 10 λεπτα ήμουν σπίτι της, δεν ήξερα πως να φερθω, δεν ήξερα τι πρέπει να πω.
- Δε μπορούσα να κοιμηθώ. Μου λέει
- Ούτε γω σε σκευτ...
-Και γω! Πολύ.
- Τι θα κάνουμε. ρωτάω
Ένα πονηρό χαμόγελο φωτίζει το πρωσοπο της
- Οχι! Φωνάζω καταλαβενοντας τη σκέψη της, και εκείνη γελάει με την έκφραση μου .
- Θα το πούμε στην Αγάπη ?
- Τι να πούμε ? Κάνει πώς δε καταλαβαίνει
- Ξέρεις ότι εμείς...
- Εμείς τι Σία? Προσπαθεί να με κάνει να το πω.
- Ότι έχουμε κάτι.
- Θες να το πούμε?
- Δεν ξέρω. Παραδέχομαι
- Τι ακριβώς θα τις πούμε ότι είμαστε ερωτευμενες η μία με την άλλη.........
Δεν ακούω τι λέει παρακάτω το μυαλό μου κολλάει στη φράση " είμαστε ερωτευμενες η μία με την άλλη " δε το είχα συνηδιτοποιησει μα το κατάλαβα τώρα, το στομάχι μου είχε πεταλούδες πολύχρωμες που με έκαναν χαρούμενη και τόσο καιρό εκρυβα όσα ένιωθα
- Σία? Σία μ'ακους. Η φωνή της με φέρνει πάλι στην πραγματικότητα
- Εε τι, τι είπες ?
- Τι έπαθες ?
-Αφαιρέθηκα.
- Ααα, τελικά θες να της το πούμε ?
- Ναι, δε θέλω να κρυβόμαστε
- Ωραία πάμε για ύπνο τώρα.
[...]
Κοιμήθηκαμε αγγαλια, μπορώ να πω με σιγουριά πώς ήταν το καλύτερο βράδυ..
Στη φωτογραφία η Σία 💜
