Αφού διαβαζει το μήνυμα μου λέει.
- Μην ανησυχείς δεν είναι τίποτα σημαντικό.
- Το ελπίζω.
- Έχεις κάτι ?
- Οχι απλά λέω να πάω σπίτι.
- Γιατί ?
- Όπου να ναι γυρίζουν οι δικοί μου και δε θέλω να λείπω.
- Ααα οκευ.
Μου λεει και μου δίνει ένα απαλό φιλί. Μετα απο αυτο έφυγα πήγα σπίτι είχα να το δω δύο μέρες.
[...]
- Οχιιιι!!!! φωνάζω μεσα στους 4 τοίχους μόνη μου.
Το θέαμα είναι απίστευτο, κάποιος μπήκε όσο έλειπα.
Σκότωσε το σκύλο μου και πάνω στο άψυχο σώμα το είχε αφήσει ένα σημείωμα.
"Σου δίνω διορία μέχρι αύριο να την χωρίσεις αλλιώς θα είσαι η επόμενη"
Δε ξέρω τι να κάνω, η μιχαελα είναι το σημαντικοτερο άτομο που έχω τώρα κοντά μου, δε μπορώ να την αφήσω.
[...]
Δεν έκατσα σπίτι πήγα μια βόλτα στο πάρκο, εκει πηγενα πάντα όταν δεν ημουν καλά.
Το πάρκο ήταν άδειο έτσι κι εγώ πήγα κι έκατσα σε μια παλιά σκουριασμενη κούνια. Ο θόρυβος που έκανε ήταν συγχρονισμενος απόλυτα μου θύμιζε τον ήχο που κάνουν οι δείκτες του ρολογιού, όταν ήμουν μικρή το βράδυ μου έκλειναν το φως, μεχρι να μα πάρει ο ύπνος άκουγα αυτό τον ήχο.
Αυτά τα παιδικά χρόνια ήταν αρκετά για να μισήσω ότι γινόταν τότε.
Δεν άντεξα για πολύ να κάθομαι εκεί και να σκέφτομαι γιατί το μυαλό μου μου συνεχώς θυμιζε το γράμμα στο σπίτι μου.
Τι λέτε να τη συνεχίσω ??
