Όσο περπατάω στο δρόμο παρατηρώ τον ουρανό, τα σύννεφα, τον ήλιο που χάνεται λίγο λίγο και τέλος το φεγγάρι. Είναι τόσο έντονο το φως του που καλύπτει ότι ηπαρχει στο οπτικο πεδίο μου. Γιαυτό δεν έχει φως τη νύχτα, γιατί το φεγγάρι φροντίζει να φαίνονται μόνο τα απαραίτητα.
Το κινητό μου δονείται, κοιτάω την οθόνη και ευτυχώς είναι η μητέρα μου
- Έλα μαμά.
Λέω σαφώς ανακουφισμενη.
- Έλα μωρό μου, τι κάνεις, είσαι καλά.
Με βομβαρδίζει με ερωτήσεις.
- Ναι μαμά μια χαρά είμαι, εσύ?
- Και γω και ο μπαμπάς σου μια χαρα. Ξέρεις πήρα να σου πω ότι κάτι έτυχε και θα γυρίσουμε σε 3-4 μέρες.
- Ααα,οκ.
- Συγγνώμη γλυκιά μου.
- Δε πειράζει μαμά τα λέμε καλυνηχτα.
- Καληνύχτα..
Δεν με πειράξε που θα αργίσουν μου αρέσει να μένω μόνη μου, και αφού θα λείπουν λέω να πάω να μαζέψω το σπίτι, ώστε το βράδυ να πω στη μιχαελα να έρθει από κει.
[...]
Αφού μαζεύω το σπίτι μέχρι τελευταία λεπτομέρεια περνω το τηλέφωνο στα χέρια μου και καλώ τη μιχαελα.
- Έλα εγώ είμαι.
Της λέω.
- Έλα τι έγινε ?
- Οι γονείς μου θα γυρίσουν σε 3-4 μέρες τελικά, θες να έρθεις σπίτι.
- Ναι σε 15' είμαι εκεί
- Οκ.
Όντως σε 15 λεπτά ήταν εδώ.
Φόραγε ένα κόκκινο πουκάμισο και ενα λευκό τζιν, ήταν τόσο όμορφη.
Εγώ φορούσα ένα απλό μπλουζάκι μπλε και μια μαύρη φόρμα.
- Γειά.
καταφέρνω να πω μετά από 2 λεπτά.
- Γειααα.
-.........
- Να περάσω ??
Λέει καθώς έχω μείνει και την κοιτάω.
- Ααα, εεε ναι, βέβαια.
Λέω γρήγορα για να μη καταλάβει ότι είχα χαζέψει εξαιτιας της
- Ευχαριστώ.
- Θέλω να σε φιλήσω.
Αυτό έπρεπε να το πω από μέσα μου.
Της ξεφεύγει ένα γέλιο μόλις κατάλαβενει πώς μου ξέφυγε
- Ξέρεις..
Προσπαθώ να απολογηθώ
Δε πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση και κολλησε τα χείλη της στα δικά μου.
Το λατρεύω αυτό, είναι τόσο αποφασιστική και ταυτόχρονα τόσο γλυκιά θέλω να είμαι συνέχεια μαζί της.
Καθώς φιλιομασταν στη μέση του δωματίου μου άρχισε να κάνει βήματα προς τα πίσω και να με περνει μαζί της.
Χωρίς να ξεκολλήσουμε πέσαμε στο κρεβάτι δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω και μάλλον το κατάλαβε.
Με μια κίνηση βρέθηκε από πάνω μου να ανασαινει λίγα χιλιοστά από τα χείλη μου.
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ξανά πλησιάσε αλλά δεν έμεινε στο στομα, προχώρησε πιο χαμηλά και άρχισε να σκορπά μικρα, υγρά φιλιά στο λαιμό, στο στήθος, στη κοιλιά.
Ένοιωθα περίεργα και όταν έφτασε χαμηλά στη κοιλιά τη σταμάτησα, εκείνη χαμογέλασε με πήρε αγγαλια και μου ψιθύρισε.
- Δε θα μου γλιτώσεις.
Εγώ κοκκίνισα και κουκουλοθηκα κάτω από τα σκεπάσματα..
