Το πρωί με ξύπνησε μια ζωηρή ακτίνα του ήλιου, "ωραία μέρα" σκέφτηκα αλλά δε νομίζω .
- Καλημέρα, ξύπνησες? Ρωτάω τη Μιχαελα.
- Ναι. Απαντάει με μια παιχνιδιάρα φωνή.
- Αντε σήκω θα αργίσουμε.
- Που?
- Σχολείο! Της θυμίζω
- Ωχ, ναι έχουμε κι αυτό.
- Έχουμε να μιλισουμε και στην Αγάπη.
-Είσαι σίγουρη ?
- Οχι, βασικά ναι. Αποφασίζω εκείνη τη στιγμή.
- Για πες μου πως θα το πούμε δεν είναι και το ποιο απλά πράγμα ξέρεις.
- Να ότι εμείς κάτι έχουμε, απλά είναι θα είναι εύκολο
- Ξέχασες κάτι! Λέει
- Τι ξέχασα? Απορώ
- Ότι εγώ το... ξανά άρχισα και εσύ το ξεκίνησες..
- Δεν θα το ξανά κάνω.
- Στο εύχομαι αλλά δε μπορείς να μη το κάνεις. Η αίσθηση είναι υπεροχη για να την αρνηθείς.
Δεν απαντώ σηκώνομαι και ετοιμάζομαι για το σχολείο σε λίγο κάνει το ίδιο.
Σε ένα εικοσάλεπτο είμαστε έτοιμες να φύγουμε έπρεπε να περάσουμε να πάρουμε την Αγάπη, θα της το λέγαμε τώρα.
- Χτυπάω. Μου λέει η μιχαελα και της κουνάω καταφατικα το κεφάλι, σε λίγο κατεβενει.
- Γειααα. Λέει ολο χαρά
- Γειά.Απανταω μαζί με την Μιχαελα.
- Έχει γίνει κάτι? Ρωτάει
- Οχι, δηλαδή ναι. Λέω
- Τι ?
Κοιτάω την Μιχαελα και περνω κουράγιο.
-Λοιπόν πρώτον είμαι ερωτευμένη, ερωτευτικα ένα άτομο που δε το περίμενα ποτέ, το αστείο είναι πως κι αυτό το άτομο τα ίδια αισθήματα έχει για μένα, δεύτερων δοκίμασα κάτι καινούργιο κάτι καταστροφικό και ταυτόχρονα παραδεισένιο κάτι που σε κάνει να ζεις μόνο για αυτό.Ξερω ότι καταστρεφομαι αλλά πάντα ήθελα μια τέτοια καταστροφή.
Και η δύο έχουν μείνει και με κοιτάνε, στα μάτια της Αγάπης βλέπω την απορία και τον εκνευρισμό μάλλον κατάλαβε το ένα από τα δύο. Στα μάτια της Μιχαελας βλέπω δάκρυα συγκίνησης, είμαι χαρούμενη που την κάνω ευτυχισμένη αλλά δε ξέρω αν πρέπει, το μυαλό μου έχει γίνει κουβάρι.
- Σία τι λες? Ρωτάει η Αγάπη.
- Τι δεν κατάλαβες?
- Δοκίμασες πρε..
- Ναι. Πρόλαβενω να πω, δε μου αρέσει η λέξη αυτή γιατί όλοι την έχουν συνδέσει με κατι κακό αλλά εγώ έχω άλλη ιδέα για αυτό το " πράγμα "
- Γιατί γαμωτο ?
- Δεν έχει σημασία.
-Με ποιον είσαι ερωτευμένη ? Προσπαθεί να βρει το καλό της υπόθεσης.
- Με..
- Με εμένα. Επεμβαίνει η μιχαελα
Δεν κάνει τίποτα απλώς κοιτάει μια εμένα και μια τη μιχαελα, μετα απο δύο λεπτά περίπου φεύγει, την κατάλαβενω της πέσανε πολλά.
