<Kurt's pov>
"and that is the--" pinatay ko na ang tv, wala namang kwenta yung palabas.
ang boring naman ngayon -.- tapos na kasi ang practice namin ng graduation at bukas na yun at sa isang araw yung concert na namin tapos na din kaming mag practice para dun.
*ding dong*
"teka!" sigaw ko. paano ba naman sisirain ata yung door bell.
tss. baka si Vanessa lang yun hayaan mo syang mag intay sa labas -.- tinatamad pa kong tumayo eh. dahil engaged na kami gusto nya ay dito na tumira sa bahay ko. napaka walang kwentang babae! dapat si Nathalie ang kasama ko at hindi sya!
*ding dong*
"ito na!" sigaw ko at tumayo kaasar naman to napaka kulit hindi pa pumasok!
"why so tagal?" napatigil naman ako sa babaeng nakatayo sa harap ko.
"N-Nathalie.." bulong ko. tinulak lang nya ko at pumasok sa loob.
"don't worry kukunin ko lang yung mga accessories ko" oo nga pala nandito pa pala yun, yun lasi yung huli nyang naiwan dito.
hinayaan ko lang sya na pumunta sa dati nyang kwarto at sinara ko na ang pinto. muli akong umupo sa sofa at nag isip..
paano ko ba sya ipaglalaban sa lagay na to? mahirap.. lalo na't pamilya ko din ang nakasalalay dito.. ito kasing si Vanessa ay talagang patay na patay sakin kaya naman pinilit nya ang dad nya para sirain ang kompanya namin at ito nasa panganib kami at ang tanging magsasalba lang samin ay ang pakasalan ko daw si Vanessa ayaw man ng mga magulang ko ay ginawa ko dahil ayokong mag hirap sila.
bakit hindi ko sinabi kay Nathalie? kasi alam kong gagawa sya ng paraan matulungan ako. at ayoko namang malagay sila sa panganib baka mamaya pabagsalin din ng dad ni Vanessa ang kompanya nila.
"honey!" nagulat naman ako sa sumigaw at dire-diretsong pumasok sa loob ng bahay ko. si Vanessa bitbit na ang maleta nya, tssm buo talaga ang desisyon nya na dito tumira.
"anong ginagawa nya dito?" sabay turo nya sa may hagdan.
shit! nandito nga pala si Nathalie!
"don't worry bitch kinuha ko lang tong mahalagang gamit ko baka kasi mamaya ANGKININ mo din" sabi nya at ngumiti. tsa mag aaway pa ata ang dalawa na to!
"umalis kana nga dito sa bahay namin!" sabi naman ni Vanessa at inirapan si Nathalie.
"yeah, aalis din naman ako agad ayokong ma pollute sa malanding hangin" sagot ni Nathalie at umalis na.
"what the hell Kurt!? bakit mo sya pinapasok!?" sigaw nya sakin ng masiguro nyang wala na si Nathalie. tss sabi na eh, napikon na agad to kay Nathalie.
"you heard her right? kinuha nya lang yung gamit nya." sabi ko with bored look at binuksan ulit ang tv.
"so? hindi mo man lang ako ihahatid sa room ko?" pag pa pa cute nya.
"pumunta ka lang sa guest room" nanlaki naman ang mata nya sa sinabi ko.
"but I want that room of Nathalie!" tss.
"narinig mo na ang sarili mo diba? room yun ni Nathalie at hindi sayo!" sabi ko at lumabas, good thing nasa bulsa ko lang yung susi ng kotse ko.
"where are you going?" sigaw ni Vanessa, hindi kona lang sya pinansin at nag drive na.
---
dinala ako ng kotse ko dito sa isang parang forest. ito yung forest kung saan ako pinapunta ni Vanessa sa dulo nito ay may maliit na burol pero hindi mo sya maaakyat na mag isa ka lang matarik kasi dun.
bumaba na ako at nag simulang mag lakad. takot ako aa gantong lugar lalo na pag madilim pero ewan ko ba sakabila ng takot ko patuloy pa din ang paa ko.
naglalakad lang ako ng naglakad hanggang makarating na ko sa dulo may nakita akong babae na nakatalikod na nasa paahan ng burol pinapanood nya ang sunset malapit na din mag 6 pm.
"hey.." tawag ko sakanya, nung lumingon sya ay hindi ako nag kamali dahil si Nathalie nga iyon.
"what?" bores na tanong nya.
"how did you know this place?" tanong ko at tumabi sakanya.
"matagal na kong pumupunta dito." akala ko naman nakita nya kami dito ni Vanessa kaya nalaman nya to.
"this place is very peaceful.." sabi ko at nag inat.
"yeah that's why I know this place.." oo nga pala, mahilig sya sa peaceful place mahilig kasi syang mag isa.
"Nathalie may sasabihin sana ko sayo.." wuuuh! this is it! ikakasal na din kami after 2 weeks at gusto kong malaman na nya ang lahat..
"go on" sabi nya kaya naman nag simula na kong mag kwento at dahil mahaba ang kwento ko hindi ko na sasabihin sa inyo. sinabi ko sakanya lahat pati na rin ang kung anong meron samin ni Vanessa.
"Nathalie.. ikaw talaga ang mahal ko.." huli kong sinabi sakanya.
"yeah me too." nagulat naman ako sa sagot nya. is she serious? parang gusto ko ata syang ipaglaban!
"I love you too and I want to say thank you dahil sinabi mo sakin lahat, don't worry after graduation aalis na din ako, kailanga kasi i-handle ang company ni Luke" parang gusto ko ng bawiin yung sinabi ko.. masaya ako at the same time malungkot ang gulo nu? ewan ko din. siguro dahil sinabi nya na mahal na nya ko after 12 years of waiting.. pero sakabila nun aalis din sya..
"I'm not happy for the both of you but congrats" sabi nya at ngumiti.
"I have to go." sabi nya at tumayo na.
"Nathalie wait.." napahinto naman sya.
"I-I love you and I don't want to lose you.." yes! nasabi ko din.
"bye" tanging sagot nya at tuluyan ng umalis.
