Hurt../H.S♥

Κεφαλαιο 3♥

Σορυ που το συνεχιζω απο το 3ο εκανα μια βλακεια και εσβησα τον παλιο μου λογαριασμο... δεν θυμομουν τον κωδικο και για αυτο εκανα εναν καινουργιο και συνεχιζω την ιστορια απο εκει που την ειχα αφησει♥

___________________________________

Μετα απο αυτο το γεγονος δεν ειχα καθολου ορεξη να συνεχισω να βρισκομαι εδω και για αυτο ζητησα να φυγω λεγοντας συγνωμη για την ανησυχια που προκαλεσα.Τα παιδια μου ειπαν οτι ετσι και αλλιως θα φυγουμε σε 10 λεπτα περιπου,οποτε υποθετω πως μπορω να τους περιμενω.Προχωροντας στα αμαξια ο Ναιαλ προσφερεται να παει εμενα και την αλισον στα σπιτια μας, παρολο που στην αρχη του αρνηθηκαμε για αν μην του γινουμε βαρος.Μετα απο ελαχιστα λεπτα διαδρομης φτασαμε στο σπιτι της αλισον και την αφηνουμε εκει.Μας καληνυχτιζει και μου λεει να την παρω τηλεφωνο μολις παω σπιτι.Ετσι βρισκομαστε μονοι εγω με τον Ναιαλ , η κατασταση εινα καπως αμηχηνη αφου δεν μιλαμε καθολου.

Αυτος οδηγαει προσεκτικα εχοντας τα ματια του καρφωμενα στον δρομο.Εγω εχω ακουμπισμενο το κεφαλι μου στο παραθυρο και αναρωτιεμαι πως βρεθηκε πως βρεθηκε εκει ο Χαρυ και γιατι με εσωσε αυτος,ενω κανενας αλλος δεν προσπαθησε να ρισκαρει.Τις σκεψεις μου διακοπτει ο Ναιαλ.

"Κρυωνεις; Να κλεισω το παραθυρο;" Τοση ωρα δεν ειχα καταλαβει πως ανατριχιασα και κουλουριαστηκα απο τον κρυο αερα που χτυπαγε απο το ανοιχτο παραθυρο στην πλευρα του Ναιαλ.Δεν προλαβαινω να απαντησω και αυτος παιρνει την πρωτοβουλια να το κλισει και να με σκεπασει με την λεπτη του ζακετα αφου απεχουμε αρκετα απο το σπιτι μου.

Αργοτερα φτανουμε στο σπιτι μου, με πηγαινει μεχρι την εξωπορτα και με καληνυχτη με ενα φιλη στο μαγουλο.Με το που μπαινω στο σπιτι βγαζω αθορυβα τα παπουτσια μου για ' να μην ξυπνησω κανεναν, αφου μπαινω στο δωματιο μου παιρν τηλεφωνο την αλισον και την ενημερονω οτι ειμαι καλα.Βγαζω τα βρεγμενα μου ρουχα στα απλυτα , παιρνω μια πετσετα για να σκεγνοσω τα μαλλια μου και ξαπλονω στο κρεβατι.Δεν μπορω να σταματησω να σκευτομαι τον χαρυ.Γιατι να με βοηθησει; και γιατι εφυγε χωρις να πει ουτε μια λεξη;τι συμβαινει με αυτον; το μονο που ξερω ειναι οτι δεν μπορω να σταματησω να τον σκευτομαι.

Ειχα βαλει σκοπο να τον ρωτησω.Το επομενο πρωι ξυπναω ποιο νωρις απο το κανονικο, ετσι εχω τον χρονο αφου ετοιμαστω να κανω μια επαναλυψη για το μαθημα της θεατρικης αγωγης...Περιμενα να τον δω μεσα στο λεοφωριο αλλα δεν ηταν εκει,κατευαινω απου το λεοφωριο αλοχαιρετω την αλισον και κατευθυνομαι προς την ταξη μου για το μαθημα της θεατρικη αγωγης.Οταν μπαινω στην ταξη μου βλεπω τον χαρυ να καθεται στο ιδιο θρανιο που καθοταν και εχθες μονος του,ξεφυσαω και και πηγαινω προς το μερρος του αποφασισμενη να του μιλησω.Την στιγμη που τον κοντευω ακουω την φωνη του Ναιαλ απο πισω μου.