Hurt../H.S♥

Κεφαλαιο 11♥

Το επωμενο πρωι οταν ανοιξα τα ματια μου ενιωθα μια απιστευτη χαρα μεσα μου που ειχα καιρο να νιοσω.Σηκωθηκα απο το κρεβατι σχεδον χοροπηδοντας.Κατευθηνθηκα προς το μπανιο,αφου πληθυκα και βουρτσισα τα δοντια μου,κατευθυνθηκα στην ντουλαπα για να δω τι θα φορεσω.

Βαζω ενα στενο μπλε τζιν και μια κοντη ασπρη μπλουζα...ισιονω το μαλλι μου και βγαινω απο το δωματιο.Δεν μπαινω καν στον κοπο να παω στην κουζινα για να δω αν οι γονεις μου ηταν εκει..πλεον ειναι σαν να μην ζουμε στο ιδιο σπιτι.

[.....]

Οταν φτανω στο πανεπιστημιο υπαρχουν πολλα παιδια εξω.Επειτελους μια φορα δεν ημουν η πρωτη που ηρθε.

Πηγαινω κατευθειαν στην ταξη μου και αντικριζω τον Χαρυ στην γνωστη του θεση.

Πλησιαζω και καθομαι στην θεση μου μπροστα του.Απο τον ηχο που κανει η καρεκλα ανασηκωνει ελαχιστα το πρωσοπο του και με κοιταει.

"Καλημερα" του λεω τελικα,ομως αυτος δεν απανταει.Με κοιταζει απλα και αδιαφορα.Τι εγινε τωρα?

Κατευαζει ξανα το βλεμα του στο θρανιο και ξαπλωνει .Γυρναω και εγω μπροστα μου.Για ποιον λογο συμπεριφερεται ετσι?προσπαθω να μην τον σκευτομαι και να προσεχω στο μαθημα αλλα ειναι αδυνατον.

Νιοθω τα ματια του παξω μου και δεν μπορω να συγκεντροθω.Σε μια στιγμη γυρναω να παρω το βιβλιο της επομενης ωρας απο την τσαντα μου και ο Χαρυ κατεβαζει αποτομα το βλεμα του απο πανω μου.

Οι ωρες περνανε σχετικα γρηγορα και φτανει η ωρα για το σχολασμα.

Το κουδουνι χτυπαει και ολοι σηκονωνται να μαζεψουν τα πραγματα τους.Ο Χαρυ εξαφανιζεται απο την ταξη σε κλασματα δευτερολεπτου.

Αφου αποχαιρετησω καποια παιδια απο την ταξη,βγαινω και βλεπω τον Χαρυ να απομακρυνεται με γρηγορα βηματα.Αποφασιαζω να τον ακολουθησω για να μαθω τι συμβαινει.

"Χαρυ?" Φωναζω σιγανα καθως τον πλησιαζω ολο και περισσοτερο.Αυτος γυρναει αποτομα και σταματαει να περπαταει μολις με βλεπει.

"Τι θες?" Με ρωταει και διακρινω εναν τελειως σκληρο τονο στην φωνη του.

"Τι συμβαινει εσενα?" Τον ρωταω και περιμενω την απαντηση του.

"Γιατι μου συμπεριφερεσαι ετσι?" Συνεχιζω να λεω αφου βλεπω πως δεν ειναι διατεθημενος να απαντησει.

"Πως θες να σου συμπεριφερομαι δηλαδη"?λεει ειρωνικα και ακουγεται ενα γελακη στο τελος της προτασης του.

"Τι διαολο τρεχει με εσενα?"

"Αχχ λυδια με κουρασες.Δηλαδη επειδη εγινε οτι εγινε χθες νομιζεις πως αλλαξε κατι? Ηταν τελειως λαθος.Δεν σημαινε τιποτα.Δεν εχουμε και σχεση...." λεει και πλεον γελαει κανονικα.

Δεν πιστεθω αυτο που μολις ακουσα.Νιοθω σαν να με χτυπησαν με δυναμη στο στομαχι.Πως μπορει να λεει κατι τετοιο? Ακομα θυμαμαι τον τροπο που με φιλησε,που επισε την μεση μου και με κολλησε πανω του.Δεν γινεται να μην το ηθελε.

Η μπορει να εκανα εγω λαθος μαζι του.Μπορει να επεσα στην παγιδα τοτε.Το ποιο πιθανο ειναι πως επεξε μαζι μου και με τα συναισθηματα μου.Ποσο ηλιθια ειμαι?

Χωρις να το καταλαβω κυλισε ενα δακρυ πανω στο μαγουλο μου.Ελπιζω να μην το ειδε αλλα μαλλον το εκανε.

Το σκουπισα με γρηγορες κινησεις και εστριψα το βλεμα προς τα κατω.Τι κανω ακομα εδω?καποιες φορες απορω με τον εαυτο μου.

Γυρναω προς την αλλη πλευρα και αρχιζω να περπαταω.Τον ακουω να λεει σιγανα το ονομα μου ομως δινω καμια σημασια.Θελω να φυγω απο κοντα του.

Περπαταω και εχω ιδη απομακρυνθει αρκετα απο αυτον.Στο μυαλο μου τειγυριζουν ακομα τα λογια του.

"Δεν σημαινει τιποτα" λεω στον εαυτο μου και προσπαθω να με πεισω ,ακομα καν αν μεσα μου ξερω πολυ καλα τι ενιωσα απο ενα απλο φιλι.

Αλοχααααα....τι κανετε? Εβαλα ποιο γρηγορα.Μικρο και βαρετο κεφαλαιο αλλα υγεια το αλλο θα ειναι μεγαλυτερο.

Καλο πασχα σε ολους ...λοβ♥♥♥♥