Hurt../H.S♥

Κεφαλαιο 1♥

Ξαπλονω στο κρεβατι μου προσπαθοντας να κοιμηθω.Καθε φορα που κλεινω τα ματια μου η εικονα του νεκρου αδερφου μου εμφανιζεται στο μυαλο μου.

Δεν μπορω να το συνιδιτοποιησω,ειναι τοσο αδικο.Η αστυνομια πλεον σταματησε να κανει ερευνες για τον ενοχο.

Μακαρι να ηξερα ποιος ηταν,θα τον κατεστρεφα,ετσι οπως κατεστρεψε και αυτος την ζωη μου.

Οι σκεψεις μου διακοπτονται απλ τον χτυπω τις πορτας,η μητερα μου μπαινει μεσα με λυπημενη εκφραση στο προσωπο της.

"Λυδια ,πως εισαι?"Με ρωταει αλλα δεν παιρνει απαντηση.Παρολο αυτα ομως συνεχιζει..

" Λυδια κατελαβαινω εισαι ακομα συντετειμενη οπως και εγω αλλα εχουν περασει δυο χρονια,και πρεπει να αρχισεις να το αποδεχεσαι.

"Τι?" Πως μπορει να μου λεει κατι τετοιο?οσα χρονια και αν περασουν δεν θα παψει να ειναι ποτε ο αδερφος μου.Ο αδερφος μου που πεθανε αδικα.

"Το ξερω οτι σου ειναι δυσκολο ομως εισαι ακομα 22 χρωνον και εχεις ολη την ζωη μπροστα σου,δεν μπορεις να κλιστεις σε αυτο για παντα"

Χωρις να μπορω να ελενξω τα συναισθηματα μου νιοθω τα ματια μου να τσουζουν και τα δακρυα να πεφτουν σαν ποταμι πανω στα μαγουλα μου.Πεφτω στην αγκαλια της μαμας μου και αρχιζω να κλαιω δυνατα .

"Μου λιπει" της λεω κλαιγοντας.

"Και εμενα μου λιπει"λεει και με φιλαει στο μετωπο.

[...]

Το επωμενο πρωι για καποιον λογο ενιωθα καλυτερα.Ηθελα ακομα να παω και στο παννεπιστημιο που ειχα να παω γυρω στους τεσσερης μηνες.Φενεται οτι η κουβεντα με την μαμα μου χθες εποιασε τοπο.

Σηκωθηκα απο το κρεβατι και κατευθυνθηκα προς το μπανιο.Πληθυκα και βουρτσισα τα δοντια μου.Επιασα τα μαλλια μου μια προχειρη κοτσιδα και πηγα να ντυθω.

Φορεσα ενα στενο μπλε τζιν με μια κοντομανικη ασπρη μπλουζα.Εβαλα το ζευγαρι με τα κοκκινα σταρακια μου και κατευθυνθηκα προς την κουζινα.

Εκει ηταν η μαμα μου με μια κουπα καφε στο χερι της.

"Καλημερα"μου λεει χαμογελοντας.Θαυμαζω το κουραγιο της.

" Καλημερα"της απανταω δινοντας της ενα ψευτικο χαμογελο.

Ειμαι εκπληκτη που ακομα δεν με ρωτησα πως και το αποφασισα να παω στο παννεπιστημιο.